பழையவற்றை நினைவுகூர்ந்த சீதை | சுந்தர காண்டம் சர்க்கம் - 33 (32)

Seetha recollected the past | Sundara-Kanda-Sarga-31 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: சீதையிடம், அவள் ராமனின் மனைவிதானா என்று கேட்டு உறுதி செய்து கொண்ட ஹனுமான்; தன் கதையைச் சொன்ன சீதை...

அப்படி அந்த மரத்தில் இருந்து இறங்கி வந்தவனும், பவள நிற முகத்தையும், கிருபைக்குரிய பணிவான வேஷத்தையும் கொண்டவனும், வணங்கியபடியே நெருங்கியவனும்,{1} மஹாதேஜஸ்வியும், மாருதாத்மஜனுமான {வாயு மைந்தனுமான} அந்த ஹனுமான், சிரசுக்கு மேல் கைகளைக் கூப்பிக் கொண்டு சீதையிடம் மதுரமான குரலில் {பின்வருமாறு} பேசினான்:(1,2) “கிழிந்த பட்டுத் துணியை உடுத்தியவளே, பத்ம இதழ்களைப் போன்ற கண்களைக் கொண்டவளே, அநிந்திதையே {நிந்திக்கத்தகாதவளே}, மரத்தின் சாகையை {கிளையைப்} பற்றிக் கொண்டு நின்றிருக்கும் நீ யார்?(3) தாமரை இதழ்கள் இரண்டில் இருந்து சிதறும் நீரைப் போல, உன்னுடைய நேத்திரங்களில் இருந்து, சோகத்தில் பிறந்த கண்ணீர் வழிகிறதே, அஃது ஏன்?(4) சோபனையே, {அழகானவளே}, நீ ஸுரர்களுக்கோ {தேவர்களுக்கோ}, அஸுரர்களுக்கோ, நாக, கந்தர்வ, ராக்ஷசர்களுக்கோ, யக்ஷர்களுக்கோ, கின்னரர்களுக்கோ பிறந்தவளா?(5) அழகிய முகம் கொண்டவளே, ருத்திரர்களிலோ, மருத்துகளிலோ, வசுக்களிலோ[1] நீ யாருக்கு உரியவள்? அழகிய இடையைக் கொண்டவளே, நீ எனக்கு தேவதையைப் போலத் தெரிகிறாய்.(6)

என் மஹிஷியாவாய் | ஆரண்ய காண்டம் சர்க்கம் - 47 (50)

Be my queen | Aranya-Kanda-Sarga-47 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: இராவணன் தன்னைக் குறித்துச் சொல்லி, சீதையைத் தன் மனைவியாகுமாறு கேட்பது; இராவணனை இகழ்ந்த சீதை...

அப்போது, கவர்ந்து செல்ல விரும்பி பரிவ்ராஜக ரூபத்தில் {நாடோடி துறவி வடிவில்} வந்த ராவணன், வைதேஹியிடம் அவளைக் குறித்து அவளையே சொல்லச் சொன்னான்.(1) "பிராமணரும், அதிதியுமான இவரிடம் பேசாதிருந்தால் என்னை சபித்துவிடுவார்" என்று ஒரு முஹூர்த்தம் சிந்தித்த பிறகு, சீதை {பின்வரும்} சொற்களைச் சொன்னாள்:(2) "மைதிலியான நான் மஹாத்மாவான ஜனகரின் மகளாவேன். என் பெயர் சீதை. நான் ராமரின் பிரிய மஹிஷியாவேன் (பாரியையாவேன்)[1]. நீர் நலமாக இருப்பீராக.(3) பனிரெண்டு வருடங்கள் இக்ஷ்வாகுக்களின் நிவேசனத்தில் {வசிப்பிடத்தில்} வசித்து, மானுஷர்களுக்குரிய போகங்களை அனுபவித்து, சர்வ ஆசைகளும் நிறைவேறியவளானேன்.(4) அங்கே {அயோத்தியின்} பிரபுவும், ராஜாவுமானவர் {தசரதர்}, பதிமூன்றாவது வருஷத்தில் ராஜமந்திரிகளுடன் சேர்ந்து ராமருக்கு {பட்ட} அபிஷேகம் செய்யத் தீர்மானித்தார்[2].(5)

[1] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "சில பதிப்புகளில் "பாரியை {மனைவி}" என்றும், சில பதிப்புகளில் "மஹிஷி {பட்டத்துராணி}" என்றும் இருக்கிறது" என்றும் இன்னும் அதிகமும் இருக்கிறது.

[2] இங்கே ராமனும், சீதையும் திருமணம் முடிந்து பனிரெண்டு ஆண்டுகள் {துவாதச சமாங்கள்} அயோத்தியில் இருந்தனர் என்று சொல்லப்படுகிறது. {த்ரயோதச வர்ஷே} பதிமூன்றாவது வருடத்தில்  பட்டங்கட்ட தசரதன் தீர்மானித்தான் என்பதும் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்படுகிறது. பிபேக்திப்ராய் பதிப்பைத் தவிர மற்ற பதிப்புகள் அனைத்திலும் இஃது இவ்வாறே இருக்கிறது. எந்த மாற்றமும் இல்லை. பிபேக்திப்ராய் பதிப்பில், "நான் ராகவரின் வசிப்பிடத்தில் ஓராண்டு கழித்தேன். விரும்பும் செல்வங்களையும், மனிதர்கள் ஏங்கும் அனைத்தையும் அனுபவித்தேன். ஒரு வருடம் முடிந்ததும், மன்னர் தம் அமைச்சர்களுடன் சபையில் ஆலோசித்து, என் கணவர் ராமரைக் கௌரவிப்பதற்காக இளவரசராக்கத் தீர்மானித்தார்" என்றிருக்கிறது. அதன் அடிக்குறிப்பில், "அதாவது திருமணம் முடிந்து ஒருவருட காலத்தை அவர்கள் அயோத்தியில் கழித்தனர். திருமணத்தின் போது ராமன் பதினாறு வயதைக் கொண்டவன் என்பதால் அவன் நாடுகடத்தப்பட்டபோது, பதினேழு வயதுடையவனாக இருக்க வேண்டும்" என்றிருக்கிறது. பனிரெண்டு வருடங்களை பிபேக்திப்ராய் பதிப்பு ஒரு வருடமாகக் கொள்வதால் பதினேழு வயது என்ற முடிவை எட்டுகிறது. பிற பதிப்புகள் அனைத்தையும் கொண்டு இதே அளவுகோலின்படி பார்த்தால், ராமனுக்கு திருமணம் முடிந்த போது அவனுக்கு பதினாறும், அதன் பிறகு அயோத்தியில் பனிரெண்டும் கூட்டினால், வனவாசம் புறப்படும் போது இருபத்தெட்டு வயது இருக்க வேண்டும். வனவாசம் புறப்பட்ட வயதான இருபத்தெட்டுடன் வனவாசத்தின் பதிமூன்று ஆண்டுகளைக் கூட்டினால், சீதை பேசிக்கொண்டிருக்கும் இதே வேளையில் அவனுக்கு நாற்பத்தோரு வயதாகியிருக்க வேண்டும். இதே சர்க்கம் 10ஆ,11ம் சுலோகத்தில் "வனவாசம் செல்லும்போது ராமனுக்கு இருபத்தைந்து வயது, சீதைக்குப் பதினெட்டு வயது" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. ஆனால் அந்த சுலோகம் பழைய உரைகள் பலவற்றில் இல்லை என்று தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பு சொல்கிறது.

இராகவருக்கு அந்த அபிஷேகம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டபோது, கைகேயி என்ற பெயரைக் கொண்ட என் ஆரியை {மதிப்பிற்குரியவள் / மாமியார்}, தன் பர்த்தாவிடம் {கணவரிடம்} வரங்களை யாசித்தாள்.(6) கைகேயி, நற்செயலினால் {பழங்காலத்தில் தன்னால் செய்யப்பட்ட நற்செயலைச் சொல்லி} என் மாமனாரை {தசரதரைத்} தடுத்து, சத்தியசந்தரும், நிருபோத்தமருமான தன் பர்த்தாவிடம் {உத்தம ராஜருமான தன் கணவர் தசரதரிடம்}, என் பர்த்தா பிரவ்ராஜனம் போகவும் {என் கணவர் ராமர் நாடு கடத்தப்படவும்}, பரதனுக்கு அபிஷேகம் செய்யவும் இரண்டை {இரண்டு வரங்களை} யாசித்தாள்.(7,8அ) "இன்று ராமனுக்கு அபிஷேகம் நடந்தால், உண்ண மாட்டேன், உறங்கமாட்டேன். எதையும் பருக மாட்டேன். இதுவே என் ஜீவிதத்தின் அந்தம் ஆகும் {இது என் உயிரின் முடிவாக இருக்கும்}" என்று கைகேயி சொன்னாள்.{8ஆ,9ஆ} 

என் மாமனாரான அந்தப் பார்த்திபர் {மன்னர் தசரதர்}, போதுமான செல்வங்களைத் தருவதாக வேண்டினார். அந்த வேண்டுதலுக்கு அவள் உடன்பட்டாளில்லை.(8ஆ-10அ) மஹாதேஜஸ்வியான என் பர்த்தாவுக்கு {கணவர் ராமருக்கு} அப்போது இருபத்தைந்து வயது, நான் பிறந்ததில் இருந்து பதினெட்டு வருஷங்கள் என்று கணக்கிடப்படுகிறது[3].(10ஆ,11அ) இராமர், சத்தியவான், சீலவான் {ஒழுக்கமிக்கவர்}, தூய்மையானவர், விசாலாக்ஷர் {அகன்ற கண்களைக் கொண்டவர்}, மஹாபாஹு {பெருந்தோள்களைப் படைத்தவர்}, சர்வ பூத ஹித ரதர் {அனைத்து உயிரினங்களின் நலனை விரும்புகிறவர்} என்றே உலகத்தில் அறியப்படுகிறார்.(11ஆ,12அ) காமார்த்தத்தால் பீடிக்கப்பட்ட மஹாராஜர் தசரதர், தானே கைகேயிக்குப் பிரியமான ஆசையை நிறைவேற்ற விரும்பி ராமருக்கு அபிஷேகம் செய்விக்கவில்லை.(12ஆ,13அ) 

[3] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "பழைய உரைகள் பலவற்றில் இந்த அடிகள் இரண்டும் இல்லை என்று சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் இந்தக் காவியத்தில் வரும் இந்த அடிகளைக் கொண்டு, ராமன், சீதையின் வயதைக் கணக்கிடுவதற்கு நீண்ட விளக்கங்கள் கொடுக்கப்படுகின்றன" என்றிருக்கிறது. இராமன் நாடு கடத்தப்பட்டபோது அவனுக்கு பதினேழு வயதிருந்திருக்கலாம் என்று சொன்ன பிபேக்திப்ராய் பதிப்பில், இந்த இடத்தில், "பெரும் வலிமைமிக்க என் கணவருக்கு அப்போது இருபத்தைந்து வயதாகி இருந்தது" என்று மட்டும் இருக்கிறது. சீதையின் வயது குறிப்பிடப்படவில்லை. அல்லது தவிர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. பிபேக்திப்ராய் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "இராமாயணத்தில் வெவ்வேறு பதிப்புகளில், ஏன் வால்மீகி ராமாயணத்தில் பல்வேறு பதிப்புகளிலும் கூட இந்த முரண் தொடர்வதால் ராமனின் வயதில் சமரசம் ஏற்படுவது சாத்தியமில்லை" என்றிருக்கிறது.

அபிஷேகத்திற்காக பிதாவின் சமீபத்தை அடைந்த என் பர்த்தா ராமரிடம், கைகேயி இந்த சொற்களை {தீர்மானமாகச்} சொன்னாள்:(13ஆ,14அ) "இராகவா, உன் பிதா {தசரதர்} என்னிடம் அறிவித்ததை கேட்பாயாக, "அகண்டகமான {முட்களற்ற/ இடையூறுகளற்ற} இந்த ராஜ்ஜியம் பரதனுக்கு தத்தம் செய்யப்படுகிறது" என்றார்.(14ஆ,15அ) காகுத்ஸ்தா {ராமா} நீயோ, "நவபஞ்ச {பதினான்கு} வருஷங்கள் பிரவ்ரஜகமாக {நாடு கடந்து} வனத்தில் வசிக்க வேண்டும்" {என்றும் சொன்னார்}. உன் பிதாவைப் பொய்ம்மையில் இருந்து காப்பாயாக" {என்று கைகேயி ராமரிடம் சொன்னாள்}.(15ஆ,16அ)

எங்கும், எதிலும் பயமற்றவரும், திடவிரதருமான என் பர்த்தா ராமர், "அவ்வாறே ஆகட்டும்" என்று அவளிடம் சொல்லிவிட்டு, அவளது சொற்களுக்கு நன்மை செய்தார் {அவளது சொற்களுக்குக் கீழ்ப்படிந்தார்}.(16ஆ,17அ) பிராமணரே, தத்தம் செய்வது, திரும்பப் பெற்றுக் கொள்ளாதிருப்பது, சத்தியம் பேசுவது, அல்லாதது {சத்தியமல்லாத பொய்} பேசாமல் இருப்பது ஆகியவையே இந்த ராமரின் உறுதிமிக்க ஒப்பற்ற விரதங்களாகும்.(17ஆ,18அ) அவரது மற்றொரு மாதாவிடம் {சுமித்ரையிடம்} பிறந்தவரும், லக்ஷ்மணன் என்ற பெயரைக் கொண்டவருமான வீரியவான், சமரில் பகைவரை அழித்து புருஷவியாகரரான ராமருக்கு சகாயம் செய்பவராவார்.(18ஆ,19அ) தர்மசாரியும் {தர்மவழியில் நடப்பவரும்}, திடவிரதரும் {உறுதியான நோன்புகளை நோற்பவரும்}, லக்ஷ்மணன் என்ற பெயரைக் கொண்டவருமான அந்த சகோதரர், நாடுகடந்து வந்தபோது, தனுஷ்பாணியாக என்னுடன் {ராமரைப்} பின்தொடர்ந்து வந்தார்.(19ஆ,20அ) 

தர்மநித்தியரும் {எப்போதும் தர்ம வழியில் செயல்படுபவரும்}, திடவிரதருமான அவர் {ராமர்}, ஜடை தரித்து, தபஸ்வி ரூபத்தில் என்னுடனும், தன் அனுஜருடனும் {தம்பியுடனும்} தண்டகாரண்யத்திற்குள் பிரவேசித்தார்.(20ஆ,21அ) துவிஜசிரேஷ்டிரரே {இருபிறப்பாளர்களில் சிறந்தவரே},  இத்தகையோரான நாங்கள் மூவரும், கைகேயிக்காக ராஜ்ஜியத்தில் இருந்து வீழ்ந்து {வெளியேறி}, தைரியத்துடன் இந்த கம்பீரமான வனத்திற்குள் திரிந்து கொண்டிருக்கிறோம்.(21ஆ,22அ) நீர் இங்கே இருக்கும் சாத்தியமிருந்தால் ஒரு முஹூர்த்தம்[4] ஓய்ந்திருப்பீராக. என் பர்த்தா {கணவர் ராமர்}, ருருக்கள் {மான்கள்}, கோசம்பங்கள் {உடும்புகள்}, வராஹங்கள் {பன்றிகள்} ஆகியவற்றைக் கொன்று ஏராளமான இறைச்சியுடனும்[5], ஏராளமான வன விளைச்சலுடன் வருவார்.(22ஆ,23அ) துவிஜரே {இருபிறப்பாளரே}, இத்தகையவரான நீர், உமது பெயரையும், கோத்திரத்தையும், குலத்தையும் உள்ளபடியே குறிப்பிடுவீராக. தனி ஒருவராக தண்டகாரண்யத்தில் என்ன காரணத்தினால் திரிந்து கொண்டிருக்கிறீர்?" {என்று கேட்டாள் சீதை}[6].(23ஆ,24)

[4] இன்றைய கால அளவில் இருபத்து நான்கு நிமிடங்கள். ஒரு நாள் 60 முஹூர்த்தங்களைக் கொண்டதாகும்.

[5] இங்கே ராமன் இறைச்சி கொண்டு வருவான் என்று சீதை சொல்லும் இந்தச் செய்தி, தமிழ்ப்பதிப்புகள் எதனிலும், ஆங்கிலப்பதிப்புகளில் செம்பதிப்பான பிபேக்திப்ராய் பதிப்பிலும் இல்லை. தர்மாலயப் பதிப்பில், "தங்களால் இவ்விடத்தில் சற்று தாமதிக்க இஷ்டமிருக்கிறதாகில் இளைப்பாறுவீராக. எனது கணவர் சிறந்த பலாதிகளை {காட்டிலுள்ள உணவுகளை மிகுதியாக} எடுத்துக் கொண்டு இதோ வந்துவிடுவார்" என்றிருக்கிறது. இவ்வாறான பொருளிலேயே மேற்கண்ட மூன்று பதிப்புகளிலும் இருக்கின்றன. தேசிராஜுஹனுமந்தராவ், மன்மதநாததத்தர், ஹரிபிரசாத்சாஸ்திரி ஆகிய ஆங்கிலப்பதிப்புகளில் இறைச்சி கொண்டு வரும் இந்தச் செய்தி இருக்கிறது.

[6] வேதமும் வேதியர் அருளும் வெஃகலா

சேதன மன் உயிர் தின்னும் தீவினைப்

பாதக அரக்கர்தம் பதியின் வைகுதற்கு

ஏது என் உடலமும் மிகை என்று எண்ணுவீர்

- கம்பராமாயணம் 3367ம் பாடல், இராவணன் சூழ்ச்சிப்படலம்

பொருள்: "வேதத்தையும், வேதியர் அருளையும் விரும்பாமல், பகுத்தறிவுடன் கூடிய மனிதர்களை உண்ணும் பாதகர்களும், தீவினைகள் புரிபவர்களுமான அரக்கர்களின் இடத்தில் நீர் திரிவதற்கான காரணம் யாது? உடம்பையே மிகை {பாரம்} என்று எண்ணுபவரே" {என்று ராவணனிடம் சீதை கேட்டாள்}

இராம பத்தினியான {ராமனின் மனைவியான} சீதை, இவ்வாறு சொன்னபோது, மஹாபலவானும், ராக்ஷசாதிபனுமான ராவணன், தீவிரமான மறுமொழியை வெடுக்கெனக் கூறினான்:(25) "சீதே, தேவ, அசுர, மானுஷர்களுடன்[7] கூடிய உலகங்கள் எவனால் அச்சமுறுமோ அந்த ரக்ஷோகணேசுவரன் {ராக்ஷசக் கூட்டத்தின் தலைவன்} நான். என் பெயர் ராவணன்.(26) அநிந்திதே {நிந்திக்கத்தகாவளே}, காஞ்சன வர்ணத்தில் ஒளிர்பவளும் {பொன்னிறத்தில் பிரகாசிப்பவளும்}, மஞ்சள் பட்டு உடுத்தியவளுமான உன்னைக் கண்ட பிறகு என் தாரங்களிடம் ஆசையுறுகிறேனில்லை.(27) இங்கேயும், அங்கேயும் இருந்து என்னால் கொண்டுவரப்பட்ட மேன்மையான உத்தம ஸ்திரீகள் அனைவரிலும் நீயே என் முதல் மஹிஷியாகி நலமாக இருப்பாயாக.(28) இலங்கை என்ற பெயரில் சமுத்திரத்தின் மத்தியில் உள்ள என் மஹாபுரி {தலைநகரம்}, சாகரம் சூழ்ந்த கிரியின் உச்சியில் அமைந்திருக்கிறது[8].(29) சீதே, அங்கே சோலைகளில் என்னுடன் நீ சுற்றித்திரிவாயாக. பாமினி {அழகிய பெண்ணே}, இந்த வனவாசத்திற்காக நீ ஏங்க மாட்டாய்.(30) சீதே, நீ என் பாரியையாகிவிட்டால், சர்வ ஆபரண பூஷிதைகளான ஐந்தாயிரம் தாசிகள்  பரிசாரிகளாக இருப்பார்கள் {ஆபரணங்கள் அனைத்தினாலும் அலங்கரிக்கப்பட்ட ஐயாயிரம் பணிப்பெண்கள் உனக்குப் பணிவிடை செய்வார்கள்}" {என்றான் ராவணன்}.(31)

[7] சில பதிப்புகளில் "தேவ, அசுர, மானுஷர்களுடன் கூடிய உலகங்கள்" என்றும், வேறு சில பதிப்புகளில் "தேவ, அசுர, பன்னகர்கள் உள்ளிட்ட உலகங்களை" என்றும் இருக்கிறது.

[8] இலங்கை எங்கிருந்தது என்ற ஆய்வுக்கு இந்த சுலோகம் பெரிதும் பயன்படுகிறது. இராமாயணத்தின் லங்கை இன்றைய சிங்களத் தீவில்லை என்று சொல்பவர்கள், "இங்கே சொல்லப்படும் சாகரம் என்பது கடல் அல்ல, அஃது ஒரு பெரிய நீர்த்தேக்கம். இன்றைய இலங்கை மலையின் உச்சியில் இல்லை" என்கிறார்கள். இங்கே கூறப்படுவது இலங்கை எனும் நாடு அல்ல; லங்காபுரி எனும் ராவணனின் தலை நகரம், "சாகரம் என்பது கடலல்ல" என்று சொல்லும்போது, "அந்த லங்காபுரி சமுத்திரத்தின் மத்தியில் இருந்தது" என்று இதே சுலோகத்தில் உள்ள வாக்கியத்தையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். இந்த சுலோகத்தின் பொருள் ஆங்கிலத்தில் செம்பதிப்பான பிபேக்திப்ராயின் பதிப்பிலும் அப்படியே உண்டு என்றாலும், சாகரம் என்பதும், சமுத்திரம் என்பதும் பெருங்கடல் என்றே மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது. அது சரியானதும் கூட.

இராவணன் இவ்வாறு சொன்னதும், குற்றமற்ற அங்கங்களைக் கொண்டவளும், கோபமடைந்தவளுமான ஜனகாத்மஜை, அந்த ராக்ஷசனை அவமதிக்கும் வகையில் {பின்வருமாறு} மறுமொழி கூறினாள்:(32) "மஹாகிரியைப் போன்றவரும், அசைக்கப்பட முடியாதவரும், மஹேந்திரனுக்கு ஒப்பானவரும், பெருங்கடலைப் போலக் கலங்கடிக்கப்பட முடியாதவருமான என் பதி {கணவர்} ராமரையே நான் பின்தொடர்கிறேன்.(33) மண்டலம் சூழ்ந்த ஆலமரத்தைப் போல சர்வலக்ஷணம் பொருந்திய சத்தியசந்தரும், உயர்ந்த மனம் கொண்டவருமான ராமரையே நான்  பின்தொடர்கிறேன்.(34) மஹாபாஹுவும் {பெரும் தோள்களைக் கொண்டவரும்}, அகன்ற மார்பைக் கொண்டவரும், சிங்கத்தின் வெற்றி நடையைக் கொண்டவரும், சிங்கத்தைப் போல பிரகாசிக்கும் நிருசிம்ஹருமான {நரசிம்மருமான} ராமரையே நான் பின்தொடர்கிறேன்.(35) பூர்ண சந்திரனைப் போன்ற முகத்தைக் கொண்டவரும், வீரரும், ராஜவத்சலரும் {ராஜரின் மகனும்}, ஜிதேந்திரியரும் {புலன்களை வென்றவரும்}, கீர்த்திமிக்கவரும், மஹாபாஹுவுமான ராமரையே நான் பின்தொடர்கிறேன்.(36)

மறுபுறம் ஜம்புகனான {நரியான} நீயோ, அணுகப்பட முடியாத சிம்ஹியான {பெண் சிங்கமான} என்னை இச்சிக்கிறாய். ஆதித்ய பிரபையான என்னை நீ ஸ்பசரிப்பதும் சாத்தியமல்ல.(37) இராக்ஷசனான நீ, ராகவரின் பிரிய பாரியாளை {அன்புக்குரிய மனைவியை} இச்சிக்கிறாய். மந்தபாகா {கெட்ட விதியைக் கொண்ட மூடனே}, நிச்சயம் நீ காஞ்சன {பொன்னாலான} மரங்களைப் பார்ப்பாய் {சாகவே சாவாய்}[9].(38) மிருக சத்ருவும் {மான்களுக்குப் பகையானதும்}, வலிமைமிக்கதுமான பசித்த சிங்கத்தின் வாயிலிருந்து பற்களைப் பிடுங்கவும், விஷமிக்க பாம்பிடமும் அதே போல {பற்களைப் பிடுங்கவும்} நீ இச்சிக்கிறாய்.(39) பர்வதங்களில் சிறந்த மந்தரத்தைக் கைகளால் பிடுங்க இச்சிக்கிறாய். காலகூட விஷத்தை பருகிவிட்டு நலமாகச் செல்ல விரும்புகிறாய்.(40) 

[9] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "இறந்து கொண்டிருப்பவனே சொர்க்கத்திற்குப் பயணிப்பதைப் போல பொன் மரங்களைப் பார்ப்பான் இந்த மாயை ஒருவனது மரணத்தைக் கணிக்கும்" என்றிருக்கிறது. 

ஊசியால் கண்களைத் துடைப்பதும், கத்தியை நாவால் நக்குவதும் {துடைக்க / நக்க விரும்புவதைப்} போல ராகவரின் பிரிய பாரியாளை {அன்புக்குரிய மனைவியை} அணுக நீ இச்சிக்கிறாய்.(41) கழுத்தில் கல்லைக் கட்டிக் கொண்டு சமுத்திரத்தில் நீந்த இச்சிப்பவனையும், சூரிய சந்திரர்கள் இருவரையும் கைகளால் கவர்ந்து செல்ல இச்சிப்பவனையும் போல ராமனின் பிரிய பாரியாளைக் கெடுக்க இச்சிக்கிறாய்.(42,43அ) ஜொலித்தபடியே எரியும் அக்னியைக் கண்டு அதை வஸ்திரத்தால் அபகரிக்க இச்சிப்பவனைப் போல, கல்யாண விருத்தம் {மங்கல வரலாற்றைக்} கொண்ட ராமரின் பாரியாளை {மனைவியைக்} கவர்ந்து செல்ல நீ இச்சிக்கிறாய்.(43ஆ,44அ) இரும்பு முனை கொண்ட சூலங்களை உச்சியில் கொண்டவற்றில் {கூரிய முட்கள் பதிக்கப்பட்ட மதில்களில்} நடக்க இச்சிப்பவனைப் போல ராமருக்குத் தகுந்த பாரியாளை {மனைவியை} அணுக இச்சிக்கிறாய்.(44ஆ,இ) 

வனத்தில் சிங்கத்திற்கும், நரிக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, சமுத்திரத்திற்கும் மடுவுக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, உயர்ந்த ஸுரைக்கும் {அமுதத்திற்கும் / மதுவிற்கும்}, சௌவீரகயத்திற்கும் {காடிக்கும் / கழுநீருக்கும்} என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ அந்த ஏற்றத்தாழ்வே தாசரதிக்கும் {தசரதரின் மகனான ராமருக்கும்} உனக்கும் இடையில் இருக்கிறது.(45) காஞ்சனத்திற்கும், ஈயத்திற்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, சந்தனத்திற்கும் சேற்றுக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, வனத்தில் ஹஸ்திக்கும் {யானைக்கும்} பூனைக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ அந்த ஏற்றத்தாழ்வே தாசரதிக்கும் உனக்கும் இடையில் இருக்கிறது.(46) காக்கைக்கும், கழுகுக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, நீர்க்கோழிக்கும் மயிலுக்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ, வனத்தில் ஹம்சத்திற்கும் கழுகிற்கும் என்ன ஏற்றத்தாழ்வோ அந்த ஏற்றத்தாழ்வே உனக்கும் தாசரதிக்கும் இடையில் இருக்கிறது.(47) சஹஸ்ராக்ஷனுக்கு {இந்திரனுக்கு} சமமான பிரபாவத்துடனும், கைகளில் கார்முகத்துடனும் {வில்லுடனும்}, பாணங்களுடனும் அந்த ராமர் நிற்கும்போது, நான் அபகரிக்கப்பட்டால், ஈயால் விழுங்கப்பட்ட வஜ்ரத்தை {வைரத்தைப்} போல என்னை உன்னால் ஜீரணிக்க {செரிக்க} முடியாது[10]" {என்றாள் சீதை}.(48)

[10] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பில், "ஈயுடன் விழுங்கப்பட்ட வஜ்ரத்தைப் போல" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டு, வஜ்ரத்திற்கு நெய்யென்றும், வைரம் என்றும் இரு பொருள்கள் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. அதன் அடிக்குறிப்பில், "நெய்யுடன் சேர்த்து ஈயையும் விழுங்கிவிட்டால் வயிற்றில் அந்த ஈயால் உண்டாகும் குமட்டலால் அதைக் கக்க வேண்டியிருக்கும். ஆனால் வைரம் குடலைக் கிழித்துவிடும். தற்செயலாக விழுங்கப்பட்டாலும் அது குடலைக் கிழித்து மரணத்தைத் தரும். எனவே இங்கே வஜ்ரம் என்றால் வைரம் என்றே பொருள் கொள்வது சரியானது" என்றிருக்கிறது. தர்மாலயப் பதிப்பில், "அந்த இந்திரனை நிகர்த்த ஆற்றலுடைய ஸ்ரீராமர் கோதண்டபாணியாய் இருக்கையில் நான் அபகரிக்கப்பட்டவளாக ஆயினும் ஈயினால் நக்கப்பட்ட நீரோட்டமுள்ள வைரம் போல் உன்னால் கற்பின் குறைவை அடைய மாட்டேன்" என்றிருக்கிறது. தாதாசாரியர் பதிப்பில், "என் பர்த்தா கோதண்டத்தைத் திருக்கரத்திலேந்தி இந்திரனுக்கு நிகரான பிரபாவமுடையவராய் எழுந்தருளியிருக்கையில் நீ என்னை வலுவில் திருடிக் கொண்டோடினையாயினும் என் கற்பினை யழிக்க நீ வல்லவனாகாய், அரிசியென்று வச்சிரமணியை எறும்புகள் மொய்த்துக் கொள்ளினும் அஃது அதனைப் புஜித்து ஜரிப்பித்துக் கொள்ளுமா?" என்றிருக்கிறது.

துஷ்ட இயல்பில்லாத நோக்கங்களுடன் கூடியவளும், மெல்லிய உடல் படைத்தவளுமான அவள் {சீதை}, துஷ்டனான அந்த ரஜனீசரனிடம் {இரவுலாவியான ராவணனிடம்} இந்த வாக்கியங்களை இவ்வாறு சொல்லிவிட்டு, காற்றில் ஆடும் கதலியை {வாழை மரத்தைப்} போல உடல் நடுங்கியவளாக உள்ளம் குழம்பி நின்றாள்.(49) மிருத்யுவுக்கு {மரணத்திற்கு / யமனுக்கு} சமமான பிரபாவத்துடன் கூடிய அந்த ராவணன், நடுங்கிக் கொண்டிருந்த அந்த சீதையைக் கவனமாகக் கண்டு, அவளை இன்னும் பயமுறுத்துவதற்காகத் தன் குலம், பலம், நாமம் {பெயர்} ஆகியவற்றையும், கர்மங்களையும் {தான் செய்த சாதனைகளையும்} தெளிவாகப் பட்டியலிட்டான்.(50)

---

ஆரண்ய காண்டம் சர்க்கம் – 47ல் உள்ள சுலோகங்கள்: 50

Previous |

Sanskrit |

English |

Next

மரபின் முந்தை மாதுலன் | ஆரண்ய காண்டம் சர்க்கம் - 38 (33)

Born before in clan as your uncle | Aranya-Kanda-Sarga-38 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: இராமனின் பலம் குறித்த தன் அனுபவத்தைச் சொன்ன மாரீசன்; இராமனுடன் போரிடுவதன் விளைவுகளை ராவணனுக்கு விளக்கிச் சொன்னது...

{மாரீசன் இராவணனிடம்}, "ஒரு காலத்தில், பர்வதத்திற்கு ஒப்பானவனான நானும், ஆயிரம் நாகங்களின் {யானைகளின்} பலத்துடனும், வீரியத்துடனும், பரிகாயுதத்தால் உலகத்தாரை அச்சுறுத்திக் கொண்டும் இந்தப் பிருத்வியில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன்.  புடம்போட்ட காஞ்சனக் குண்டலங்களுடனும் {தங்கக் காதணிகளுடனும்}, கிரீடங்களுடனும் கூடிய நான், நீல மேகத்தைப் போல ஒளிர்ந்தபடியே, தண்டகாரண்யத்தில் ரிஷிகளின் மாமிசங்களை பக்ஷித்துத் திரிந்து வந்தேன்.(1-3அ) 

அப்போது, தர்மாத்மாவான விசுவாமித்ரர், என்னிடம் பேரச்சம் கொண்டார். அந்த மஹாமுனிவர், நரேந்திரனான தசரதனிடம் தானே நேரடியாக சென்று இதைச் சொன்னார்:(3ஆ,4அ) "நரேசுவரா, இந்த மாரீசனிடமிருந்து எனக்கு கோர பயம் உண்டாகிறது. இனி, பர்வகாலத்தில் {அமாவாசை, பௌர்ணமிகளில் வேள்விகளைச் செய்யும்போது}, விழிப்புடன் கூடிய ராமன் என்னை ரக்ஷிக்கட்டும்" {என்றார் விசுவாமித்ரர்}.(4ஆ,5அ)

இவ்வாறு சொல்லப்பட்ட பிறகு, தர்மாத்மாவான ராஜா தசரதன், மஹாபாக்கியவானும், மஹாமுனியுமான விசுவாமித்ரரிடம் {பின்வருமாறு} மறுமொழி கூறினான்:(5ஆ,6அ) "இந்த ராகவன், பனிரெண்டு வருஷங்களுக்கும் {வயதுக்கும்} குறைந்தவனாகவும்[1], அஸ்திரப் பயிற்சி இல்லாதவனாகவும் இருக்கிறான். நீர் விரும்பினால் என்னிடமுள்ள சைனியத்தை உடன் அனுப்புகிறேன்.(6ஆ,7அ) முனிசிரேஷ்டரே, சதுரங்க பலத்துடன் {நால்வகை படையுடன்} நானே நேரடியாக வந்து, நீர் குறிப்பிடும் உமது சத்ருக்களான நிசாசரர்களை வதம் செய்கிறேன்" {என்றான் தசரதன்}.(7ஆ,8அ)

[1] பாலகாண்டம் 20ம் சர்க்கம், 2ம் சுலோகத்தில், "ராமனுக்கு இன்னும் பதினாறு ஆண்டுகளாகவில்லை" என்று விசுவாமித்ரரிடம் தசரதன் சொல்கிறான். மேலதிக தகவலுக்கு பாலகாண்டத்தில் அந்தக் குறிப்பிட்ட சர்க்கத்தில் உள்ள [1] அடிக்குறிப்பையும், அயோத்தியா காண்டம் 20ம் சர்க்கம், 45ம் சுலோகத்தையும், அங்கே உள்ள [4]ம் அடிக்குறிப்பையும் பார்க்கவும். 

இவ்வாறு சொல்லப்பட்டதும், அந்த முனிவர் {விசுவாமித்ரர்}, அந்த ராஜனிடம் இதைச் சொன்னார், "இராமனைத் தவிர உலகில் வேறு எந்த பலமும் {படையும்}, அந்த ராக்ஷசர்களுக்குப் போதுமானதாக இருக்காது.(8ஆ,9அ) நிருபா {மன்னா},  சமரில் {போரில்} நீ தேவர்களின் அபிபாலகனாக {அரணாக, காவலனாக} இருந்தாய். நீ செய்த கர்மங்கள் மூன்று உலகங்களிலும் நன்கு அறியப்பட்டனவே.(9ஆ,10அ) பரந்தபா {பகைவரை எரிப்பவனே}, உன் சைனியம் மகத்தானதாகவே இருந்தாலும், அஃது அப்படியே இங்கேயே இருக்கட்டும். இந்த மஹாதேஜஸ்வி {ராமன்} பாலனாகவே இருப்பினும், அவனை நிக்ரகம் செய்வதில் {மாரீசனை தண்டிப்பதில்} சமர்த்தனாகவே இருப்பான். பரந்தபா, ராமனையே நான் அழைத்துச் செல்ல விரும்புகிறேன். நீ நலமாக இருப்பாயாக" {என்றார் விசுவாமித்ரர்}.(10ஆ,11)

அந்த விசுவாமித்ர முனிவர், இவ்வாறு சொல்லிவிட்டு, நிருபாத்மஜனான அவனை {தசரத மன்னனின் மகனான ராமனை} அழைத்துக் கொண்டு, பரமபிரீதியுடன் தன் ஆசிரமத்திற்குச் சென்றார்.(12) பிறகு ராமன் தண்டகாரண்யத்தில் யஜ்ஞம் செய்யும் நோக்கத்திற்கான தீக்ஷையை பெற்று, சித்திர தனுசில் நாணொலி எழுப்பிக் கொண்டு அவர் அருகில் அங்கேயே இருந்தான்[2].(13) அந்த நேரத்தில் இளமைக்கான அறிகுறிகள் தோன்றாதவனும், ஸ்ரீமானும், நீல நிறத்தவனும், அழகிய தோற்றம் கொண்டவனும், ஏக வஸ்திரம் தரித்தவனும் {ஒரே துணியை உடுத்தியவனும்}, தன்வியும் {வில் தரித்தவனும்}, சிகியும் {கொண்டை அணிந்திருந்தவனும்}, கனக மாலை பூண்டவனும், தன்னொளியால் ஒளிர்ந்தபடியே தண்டகாரண்யத்தைப் பிரகாசிக்கச் செய்தவனுமான அந்த ராமபாலன், உதிக்கும் பாலசந்திரனைப் போல அங்கே காணப்பட்டான்.(14,15)

[2] மாரீசன் இந்த சர்க்கத்தில் ராமனின் வயதை மட்டும் தவறாகச் சொல்லவில்லை. விசுவாமித்ரர் வேள்வி செய்த சித்தாசிரமத்தையே தண்டகவனம் என்று சொல்கிறான். சித்தாசிரமம் {வட} கிழக்கில் உள்ளது. தண்டகாரண்யமோ தெற்கில் உள்ளது.

அப்போது, மேகத்திற்கு ஒப்பானவனும், புடம்போட்ட காஞ்சனக் குண்டலங்களுடனும், தத்தம் செய்யப்பட்ட வரத்தின் பலத்துடனும் கூடிய நான், செருக்குடன் அந்த ஆசிரமத்திற்குள் நுழைந்தேன்.(16) உயர்த்திய ஆயுதத்துடன் பிரவேசிக்கும் என்னை உடனே அவன் கண்டுவிட்டான். அவன் என்னைக் கண்டதும், கலக்கமடையாமல் தனுவில் நாண் பூட்டி ஒலி எழுப்பினான்.(17) நான் அவன் பாலன் என்ற மோஹத்தால் ராகவனைக் குறித்து ஆராயாமல் துரிதமாக விசுவாமித்ரரின் வேதியை நோக்கி விரைந்தேன்.(18) அப்போது அவன், சத்ருவை அழிக்கும் கூரிய பாணத்தை விடுத்தான். அதனால் தாக்கப்பட்ட நான் நூறு யோஜனைகளுக்கு {909 மைல் / 1463 கி.மீ.க்கு} அப்பால் சென்று சமுத்திரத்தில் மூழ்கினேன்.(19) தாதா {ஐயா}, அப்போது என்னைக் கொல்ல விரும்பாத அந்த வீரனால் ரக்ஷிக்கப்பட்டேன். இராம சர வேகத்தால் சித்தம் கலங்கி அடியற்றவனானேன்.(20) தாதா, இவ்வாறே நான் அடியாழமற்ற சாகரத்தின் நீரில் அவனால் வீசப்பட்டு, நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு நினைவு மீண்டு லங்காபுரிக்கு வந்து சேர்ந்தேன்.(21)

அப்போது, அஸ்திரப் பயிற்சி இல்லாமலேயே, குழப்பமில்லாத கர்மங்களைச் செய்த பாலனான ராமனால் இவ்வாறே நான் விடுவிக்கப்பட்டேன். ஆனால் சகாயர்கள் {சுபாஹுவும், உடன் வந்த பலரும்} கொல்லப்பட்டனர்.(22) எனவே, நான் தடை செய்தும், நீ ராமனுடன் விரோதம் பாராட்டிக் கொண்டிருந்தால், கோரமான ஆபத்தை அடைந்து, சீக்கிரமே நீ நாசமடைவாய்.(23) கிரீடா ரதி {கலவி விளையாட்டின்} விதிகளை அறிந்தவர்களும், சமாஜ உத்ஸவங்களை {சமூக விழாக்களைக்} கொண்டாடுபவர்களுமான ராக்ஷசர்களுக்கு அர்த்தமற்ற துன்பத்தையே நீ விளைவிக்கப் போகிறாய்.(24) மாடிவீடுகளாலும், அரண்மணைகளாலும் அடர்ந்ததும், நானாவித ரத்தினங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டதுமான லங்காபுரி, மைதிலியின் நிமித்தமாக முற்றிலும் நாசமடைவதை நீ பார்க்கப் போகிறாய்.(25) 

பாபங்களைச் செய்யாத நல்லவர்களும், நாக மடுவில் உள்ள மத்ஸ்யத்தை {மீனைப்} போல பாபிகளுடன் கூடிய தொடர்பால் பிறர் செய்யும் பாபத்திற்காக நாசத்தை அடைவார்கள்.(26) திவ்ய சந்தனத்தால் பூசப்பட்ட அங்கங்களைக் கொண்டவர்களும், திவ்ய ஆபரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டவர்களுமான ராக்ஷசர்கள், உன் தோஷத்தின் காரணமாக பூமியில் வீழ்த்தப்படுவதை நீ காணப்போகிறாய்.(27) அழிவின் பிறகு எஞ்சும் நிசாசரர்கள், சிலர் தங்கள் தாரங்களைக் கைவிட்டும், சிலர் தங்கள் தாரங்களுடனும் பாதுகாவலன் இல்லாமல் பத்து திசைகளுக்கு ஓடப்போவதை நீ பார்ப்பாய்.(28) சர ஜாலங்களால் சூழப்பட்டதும், அக்னி ஜுவாலைகளால் மறைக்கப்பட்டதும், முற்றிலும் எரிந்த பவனங்களுடன் கூடியதுமான லங்கையை சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி நீ பார்ப்பாய்.(29) இராஜாவே, ஆயிரக்கணக்கான பிரமதைகளை {பெண்களை, மனைவியராக} நீ கொண்டிருக்கிறாய். பரதார  அபிமானத்தைவிட  {மாற்றான் மனைவி மீது மயக்கம் கொள்வதைவிட} மஹத்தான பாபம் வேறேதும் கிடையாது[3].(30)

[3] வேதனை செய் காம விடம் மேலிட மெலிந்தாய்

தீது உரைசெய்தாய் இனைய செய்கை சிதைவு அன்றோ

மாதுலனும் ஆய் மரபின் முந்தை உற வந்தேன்

ஈது உரை செய்தேன் அதனை எந்தை தவிர்க என்றான்.

- கம்பராமாயணம் 3262ம் பாடல், மாரீசன் வதைப்படலம்

பொருள்: "வேதனை தரும் காமம் எனும் விஷம் மேலிட சோர்வுற்றாய். கொடுஞ்சொற்களையும் கூறினாய். இவ்வாறு செய்தல் அழிவைத் தருமன்றோ? உனக்கு மாமனாகவும், உன் குலத்தில் முந்திப் பிறந்தவனாகவும் இந்த உரையை நான் உனக்குச் செய்தேன். என் ஐயா, இத்தீய கருத்தை விட்டு விடுவாயாக" என்றான் {மாரீசன்}. இதுவரை கம்பன் மூலமாகத் தான் மாரீசன் ராவணனின் மாமன் என்று தெரிகிறதேயொழிய வால்மீகியில் இந்த சர்க்கம் வரையில் அதற்கான எந்தக் குறிப்பும் அகப்படவில்லை.

இராக்ஷசா, உன் சொந்த தாரங்களுடன் மகிழ்ந்திருப்பாயாக. உன் குலத்தை ரக்ஷிப்பாயாக. மானம், செல்வம், ராஜ்ஜியம் ஆகியவற்றையும் உனக்கு இஷ்டமான ஜீவனையும் ரக்ஷித்துக் கொள்வாயாக.(31) சௌம்யமான களத்திராணிகளுடனும் {மென்மையான அழகிய மனைவிகளுடனும்}, மித்திர வர்க்கத்துடனும் {நட்புக்குழாமுடனும்} நீண்ட காலம் இன்புற்றிருக்க விரும்பினால் ராமனுக்குப் பிரியமற்றதை நீ செய்யாதிருப்பாயாக.(32) நல்ல ஹிருதயத்துடன் கூடிய என்னால் இவ்வளவு தடுக்கப்பட்டும் சீதையை வலுக்கட்டாயமாக நீ அணுகினால் ராமனின் சரங்களால் பலம் ஒழிந்து, ஜீவனை இழந்து, பந்துக்களுடன் சேர்ந்து யமலோகத்தையே நீ அடைவாய்" {என்றான் மாரீசன்}.(33)

---

ஆரண்ய காண்டம் சர்க்கம் – 38ல் உள்ள சுலோகங்கள்: 33

Previous |

Sanskrit |

English |

Next

கன்று பிரிந்துழிக் கறவை | அயோத்தியா காண்டம் சர்க்கம் - 020 (55)

A cow without calf | Ayodhya-Kanda-Sarga-020 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: நாடுகடத்தப்பட்டு வனத்துக்குச் செல்ல இருப்பதைச் சொல்ல கௌசல்யையை அணுகிய ராமன்; மயக்கமடைந்த கௌசல்யை; அவளது புலம்பல்...

புருஷவியாகரனான அவன் {மனிதர்களில் புலியான ராமன், தன் தந்தையான தசரதனை}, வணங்கிப்  புறப்பட்டபோது, அந்தப்புரத்து ஸ்திரீகள் துன்பத்துடன் {இவ்வாறு புலம்பி} உரக்க அழுதனர்:(1) "பிதாவால் தூண்டப்படாமலேயே எவன் தன் செயல்களால் அந்தப்புரம் முழுமையையும் பாதுகாத்து வந்தானோ அந்த ராமன் இப்போது நாடுகடத்தப்படுகிறான்.(2) இந்த ராகவன் பிறந்தது முதல் ஜனனியான {தாயான} கௌசல்யையிடம் நடந்து கொள்வதைப் போலவே நம்மிடமும் கவனமாக நடந்து கொண்டான்.(3) குரோத காரியங்களைத் தவிர்த்து, குரோதமடைபவர்கள் அனைவரையும் தணித்து, அவதூறு செய்யப்பட்டாலும் குரோதமற்றவனாக இருந்தவன் இப்போது இங்கிருந்து நாடுகடத்தப்படுகிறான்.(4) இந்த புத்தியற்ற ராஜா {தசரதன்}, சர்வபூதங்களையும் பாதுகாத்த ராகவனைக் கைவிட்டு ஜீவலோகத்தைப் புண்படுத்துகிறான்"(5) என்றே கன்றை இழந்த பசுக்களைப் போல சர்வ மஹிஷிகளும் {இராஜனின் பத்தினிகள் அனைவரும்} பதியை நிந்தித்து உரக்க அழுது கொண்டிருந்தனர்.(6) துயர்மிக்க அந்த கோர சத்தத்தை அந்தப்புரத்தில் கேட்ட மஹீபதி {தசரதன்}, புத்திரசோகத்துடன் கூடியவனாக ஆசனத்தில் விழுந்தான்.(7) 

பெரிதும் துன்புற்ற ராமன், குஞ்சரத்தை {யானையைப்} போல பெருமூச்சு விட்டபடியும், தற்கட்டுப்பாட்டுடனும், தன்னுடன் பிறந்தவனுடன் மாதாவின் {லக்ஷ்மணனுடன் கௌசல்யையின்} அந்தப்புரத்திற்குச் சென்றான்.(8) அவன், அந்த கிருஹத்தின் வாயிலில் பரமபூஜை செய்யப்படும் விருத்த புருஷனையும் {கிழவன் ஒருவனையும்}, அங்கே நின்று கொண்டிருக்கும் பலரையும் கண்டான்.(9) இராமனைக் கண்ட அவர்கள் அனைவரும் உடனே எழுந்திருந்து, "ஜெயசிரேஷ்டனான {வெல்பவர்களில் சிறந்தவனான} ராகவனுக்கு ஜெயம்" என்று உற்சாகமாக வாழ்த்தினர்.(10) அவன் முதல் வாயிலுக்குள் பிரவேசித்ததும், மன்னனால் கௌரவிக்கப்பட்டவர்களும், வேத சம்பன்னர்களும், விருத்தர்களுமான பிராமணர்களை இரண்டாம் வாயிலில் கண்டான்.(11) இராமன் அந்த விப்ரர்களை வணங்கிவிட்டு, மூன்றாம் வாயிலைக் காவல் காக்கும் விருத்த ஸ்திரீகளையும், சிறுமிகளையும் கண்டான்.(12) மகிழ்ச்சியடைந்த அந்த ஸ்திரீகள் {ஜயவிஜயீபவ என்ற} வெற்றி மொழியால் {ராமனை} வாழ்த்திவிட்டு, துரிதமாக கிருஹத்திற்குள் பிரவேசித்து, ராமனின் மாதாவிடம் {கௌசல்யையிடம்} அந்த இன்செய்தியை அறிவித்தனர்.(13) 

இராத்திரி முழுவதும் நிலைமாறா உறுதியுடன் {பரமாத்மாவை தியானித்தபடியே விழித்து} இருந்த கௌசல்யை, விடியலில் புத்திரனின் {ராமனின்} நலத்தை வேண்டி விஷ்ணு பூஜை செய்து கொண்டிருந்தாள்.(14) நித்தியம் விரதம் நோற்க விரும்பும் அவள், மங்கல வெண்பட்டுடுத்தி, பேரானந்தத்தில் சிலிர்த்தபடியே மந்திரங்களுடன் அக்னி ஹோமம் செய்து கொண்டிருந்தாள்.(15) அப்போது மாதாவின் {கௌசல்யையின்} மங்கல அந்தப்புரத்திற்குள் பிரவேசித்த ராமன், அங்கே ஹுதாசன ஹாவயந்தம் {அக்னி ஹோமம்} செய்து கொண்டிருந்த தன் மாதாவைக் கண்டான்.(16) அங்கே தேவகாரிய நிமித்தமாக தயிர், அக்ஷதை {நொறுங்கலற்ற அரிசி}, நெய், மோதகங்கள், ஹவிசுக்கான பொருட்கள், பொரி, வெண்மாலைகள், பாயஸம், கிருசரம் {எள் பணியாரம்}, சமித்துகள் {வேள்விக்கான விறகுக்குச்சிகள்}, பூர்ணகும்பங்கள் {நீர்நிறைந்த குடங்கள்} ஆகிய வழிபாட்டுக்குரிய பொருட்கள் திரட்டி வைக்கப்பட்டிருப்பதை அந்த ரகுநந்தனன் கண்டான்.(17,18) வெண்பட்டுடுத்தியவளும், விரத யோகத்தால் மெலிந்திருந்தவளுமான அந்த தேவவர்ணினி {தேவதையைப் போன்ற தோற்றம் கொண்ட கௌசல்யை}, தேவர்களுக்கு நீர்க்காணிக்கையளிப்பதை அவன் கண்டான்.(19) 

மாத்ருநந்தனனான தன் ஆத்மஜன் {அன்னைக்கு மகிழ்ச்சியளிப்பவனான தன் மகன் ராமன்} வந்திருப்பதை வெகுநேரத்திற்குப் பிறகுக் கண்டவள், கன்றிடம் வரும் படபையை {பெண் குதிரையைப்} போல அவனது முன்பு வந்தாள்.(20) மாதாவிடம் சென்று அவளது பாதங்களில் விழுந்து வணங்கிய ராமனை அவள் தன் கைகளில் வாரி அணைத்துக் கொண்டு உச்சிமுகர்ந்தாள்.(21) கௌசல்யை, வெல்லப்பட முடியாதவனான தன் ஆத்மஜன் ராகவனிடம் {தன் மகன் ராமனிடம்} இந்தப் பிரியமான, இதமான சொற்களை புத்ரவாத்சல்யத்துடன் சொன்னாள்:(22) "விருத்தர்களும், தர்மசீலர்களுமான ராஜரிஷிகளைப் போல நீண்ட ஆயுளையும், கீர்த்தியையும், உன் குலத்திற்குரிய தர்மத்தையும் அடைவாயாக[1].(23) இராகவா, சத்தியப்பிரதிஜ்ஞரும், உன் பிதாவுமான ராஜரைப் பார். தர்மாத்மாவான அவர் இன்றே உன்னை யௌவராஜ்ஜியத்தில் அபிஷேகிப்பார்" {என்றாள் கௌசல்யை}.(24)

[1] பி.எஸ்.கிருஷ்ணசுவாமி ஐயர் {தர்மாலயப்} பதிப்பில், "இந்த உயர்குலத்தில், பெரியோர்களுடைய அனுஷ்டான ஸம்பிரதாயத்தையும், தர்மாத்மாக்களுடைய தருமத்தையும், மஹாத்மாக்களுடைய கீர்த்தியையும், ராஜர்ஷிகளுடைய ஆயுளையும் நீ பெற்று வாழ்வாயாக" என்றிருக்கிறது. நரசிம்மாசாரியர் பதிப்பில், "விருத்தர்களும், தார்மிகர்களும், மஹானுபவர்களுமாகிய ராஜர்ஷிகளைப் போல, நீ தீர்க்காயுஷ்யத்தையும், பெருங்கீர்த்தியையும், உன் குலத்திற்குத் தகுந்த தர்மத்தையும் பெறுவாயாக" என்றிருக்கிறது. தாதாசாரியரின் பதிப்பில், "விருத்தர்களாகியும், தருமசீலர்களாகியும், மஹாத்துமாக்களாகியும் ராஜரிஷிகளுமாகியுமிருந்த முன்னோர்களுடைய நிறைந்த ஆயுளையும், கீர்த்தியையும், குலத்திற்குரிய அறத்தையும் பெற்று வாழ்வாயாக" என்றிருக்கிறது.

போஜனத்திற்கு {உணவருந்த கௌசல்யையால்} அழைக்கப்பட்ட ராகவன், தத்தம் செய்யப்பட்ட {உணவருந்துவற்காக தனக்கு அளிக்கப்பட்ட} ஆசனத்தைத் தொட்டு, கூப்பிய கைகளை மெல்ல உயர்த்தி தன் மாதாவிடம் பேசினான்.(25) அடக்கமான சுபாவமும், தாயிடம் மதிப்பும் கொண்டவன் {ராமன்}, தண்டகாரண்யத்திற்குப் புறப்பட்டுச் செல்லுமுன் அவளிடம் {இவ்வாறு} அனுமதி கோரும் வகையில்:(26) "தேவி, நேரப்போகும் மகத்தான பயத்தை நீ அறிந்தாயில்லை. இஃது உனக்கும், வைதேஹிக்கும் {விதேஹ இளவரசியான சீதைக்கும்}, லக்ஷ்மணனுக்கும் துக்கத்தை அளிக்கும்.(27) தண்டகாரண்யம் செல்லப்போகும் எனக்கு இந்த ஆசனம் எதற்கு? விஷ்டராஸனத்திற்கான {தர்ப்பைப் புல்லாலான ஆசனத்தில் அமர்வதற்கான} காலமிது[2].(28) மாமிசம் கைவிட்டு, மதுமூலபழங்களை {தேன், கிழங்கு, கனிகளை} உண்டு, ஜனங்களற்ற வனத்தில் வசித்து, சதுர்தச வருஷங்கள் {பதினான்கு ஆண்டுகள்} முனிவரைப் போல ஜீவிக்கப்போகிறேன்.(29) மஹாராஜா யௌவராஜ்ஜியத்தை பரதனுக்கும், மேலும் தண்டகாரண்ய வாச தவத்தை எனக்கும் கொடுத்திருக்கிறார்.(30) வனத்தில் கிட்டுவனவற்றைக் கொண்டு நிறைவடைய வேண்டிய நான், கனிகளும், கிழங்குகளும் உண்டு, ஜனங்களற்ற வனத்தில் ஷட்சாஷ்ட வருஷங்கள் {ஆறும், எட்டுமான பதினான்கு ஆண்டுகள்} வசித்திருப்பேன்" {என்றான் ராமன்}.(31)

[2] பி.எஸ்.கிருஷ்ணசுவாமி ஐயர் {தர்மாலயப்} பதிப்பில், "தண்டகாரண்யத்திற்கு இதோ நான் போகின்றேன். இந்த நான் நுணியோடிருக்கிற இருபத்தைந்து தருப்பைகள் பரப்பப்பட்ட முனிவர்களின் ஆஸனத்தில் இருக்க வேண்டியவனாக இருக்கிறேன். எனக்கும் பூர்வஜன்ம க்ருத்யங்களின் பயனாய் விளையும் விதி விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த காலதாமதம் செய்து சற்றிங்கிருப்பதால் எனக்கு என்ன ப்ரயோஜனம்?" என்றிருக்கிறது. நரசிம்மாசாரியர் பதிப்பில், "நான் தண்டகாரண்யத்திற்குப் போகப் போகிறேன். எனக்கு இந்த மணமயாஸனம் ஏதுக்காக? தர்ப்பாஸனத்தில் உட்காரவேண்டுங் காலமன்றோ இதோ எனக்கு வந்திருக்கின்றது" என்றிருக்கிறது. அதன் அடிக்குறிப்பில், "விஷ்டரமென்றால் இருப்பத்தைந்து தர்ப்பங்களால் செய்யப்பட்ட தாபஸர்களின் ஆஸனம்" என்றிருக்கிறது. தாதாசாரியர் பதிப்பில், "நான் இப்பொழுதே தண்டகாரணியம் செல்கின்றேன்; ஆதலின், இப்பொன்மணையாலெனக்கென்ன செய்யத்தக்கது? ரிஷிகளுக்குரிய இருப்பத்தைந்து தருப்பைகளாற் செய்யப்பட்ட விட்டரமென்னும் ஆசனத்திலுட்காருங்காலமன்றோ எனக்கு வாய்த்திருக்கின்றது" என்றிருக்கிறது.

அந்த தேவி {கௌசல்யை}, வனத்தில் பரசால் {கோடரியால்} வெட்டப்பட்ட ஆச்சா மரக் கிளையைப் போலும், திவத்தில் {தேவலோகத்தில்} இருந்து தள்ளப்பட்ட தேவதையைப் போலும் திடீரெனத் தரையில் விழுந்தாள்.(32) இராமன், துக்கத்திற்குத் தகாதவளான தன் மாதா {கௌசல்யை}, நனவிழந்தவளாகத் தரையில் வாழைமரத்தைப் போல விழுந்ததைக் கண்டு அவளைத் தூக்கினான்.(33) தீனமாக இருந்தவளும், நறுமணப்பொடியால் மறைக்கப்பட்ட அங்கங்களைக் கொண்டவளுமான அவளை அவன் {கௌசல்யையை ராமன்} தொட்டபோது, சுமை சுமக்கும் பெண் குதிரையைப் போலப் புரண்டு எழுந்தாள்[3].(34) 

[3] பி.எஸ்.கிருஷ்ணசுவாமி ஐயர் {தர்மாலயப்} பதிப்பில், "மகத்தான கஷ்டத்தை சுமக்கின்றவளாய் தன்னறிவையிழக்கும் தசையை அடைந்து தன்னறிவை பெற்றவளும் அச்வினீதேவதையைப் போன்றவளும், தேகமெல்லாம் பூஜாத்ரவ்யமாகிற கற்பூரத் தூள் படிந்திருக்கப்பெற்றவளுமான அவளை திருக்கரத்தினால் உற்சாகப்படுத்தி தட்டித் தடவிக் கொடுத்தருளினார்" என்றிருக்கிறது. நரசிம்மாசாரியர் பதிப்பில், "பாரத்தை வஹித்ததனால் மிகவும் ச்ரமப்பட்டு அந்த ச்ரமம் தீருகைக்காகப் பூமியில் விழுந்து புரண்டு எழுந்திருந்து ஓய்ந்திருக்கிற பெட்டைக் குதிரை போல அக்கௌஸல்யையும் துக்கத்தின் மிகுதியைப் பொறுக்க முடியாமல் கீழே விழுந்து ஸமஸ்த அவயங்களிலும் புழுதி நிரம்பப்பெற்று ராமன் எழுந்திருக்க எடுக்கையில் எழுந்திருந்தனள். அப்பொழுது ராமன் தனது தாயாருடைய தேஹம் முழுவதும் தூசி போகும்படி தன் கைகளால் தடவிக் கொடுத்தனன்" என்றிருக்கிறது. தாதாசாரியர் பதிப்பில், "சுமையைச் சுமந்திறக்கி நிலத்தில் புரண்டெழுந்த பெண் குதிரைப் போன்ற தம் தாயின் திருமேனியில் படிந்திருந்த துகள்களைத் தமது திருக்கையால் துடைத்தேற்றினர்" என்றிருக்கிறது.

சுகத்திற்குத் தகுந்தவளும், சோகத்தால் பீடிக்கப்பட்டவளுமான அவள் {கௌசல்யை}, லக்ஷ்மணன் உடனிருந்து கேட்க புருஷவியாகரனான ராகவனிடம் {மனிதர்களில் புலியான ராமனிடம் இவ்வாறு} பேசினான்:(35) "புத்திரா, ராகவா, இந்த சோகத்தை ஏற்படுத்த நீ எனக்குப் பிறக்காதிருந்தாலும், பிரஜையற்றவளான {பிள்ளையற்றவளான} நான் இதைவிடப் பெரிய துக்கத்தை அடைந்திருக்க மாட்டேன் {நான் பிள்ளையற்றவளாக இருந்தாலும் இதைப் போன்ற துக்கத்தை அனுபவித்திருக்க மாட்டேன். எனக்கு சோகத்தை உண்டாக்கவே எனக்கு நீ பிறந்திருக்கிறாய்}.(36) புத்திரா, மலடிக்கும் கூட "பிள்ளையில்லையே" என்ற ஒரேயொரு சோகத்தைத் தவிர வேறு சந்தாபம் {மனத்துன்பம்} ஏதும் இல்லை.(37) இராமா, பூர்வத்தில் என் பதியின் {கணவரின்} ஆதிக்கத்தில் சுகத்தையோ, செழிப்பையோ நான் கண்டதில்லை. என் புத்திரனாலாவது அவற்றைக் காண்பேனென நம்பிக்கொண்டிருந்தேன்.(38) வராஸதீயான நான் {அறம்சார்ந்த சிறந்த மனைவியான நான்}, எனக்கு இளையவர்களும், இதயத்தைத் துளைப்பவர்களுமான சகபத்னிகளின் {சக்களத்திகளின்} இனிமையற்ற வாக்கியங்கள் பலவற்றைக் கேட்கப்போகிறேன்.(39) எனக்கு உண்டாகும் இந்த முடிவில்லாத அழுகையையும், சோகத்தையும் விட பெண்களுக்கு துக்கமிக்கவை வேறென்ன?(40) 

ஐயா, நீ அருகில் இருக்கும்போதே நான் புறக்கணிக்கப்படுகிறேன். நீ நாடு கடத்தப்பட்டதும் நேரப்போவதை சொல்லவும் வேண்டுமோ? மரணம் எனக்கு நிச்சயம்.(41) கணவரால் நித்தியம் புறக்கணிக்கப்பட்ட நான், கைகேயியின் பரிவாரத்திற்கு {பணியாட்களுக்கு} இணையானவளாகவோ, தாழ்ந்தவளாகவோ பெருமை இழந்துவிட்டேன்.(42) என்னை சேவிக்கும் எவரும், என்னைப் பின்தொடரும் எந்த ஜனமும் கைகேயியின் புத்திரனை {பரதனைக்} கண்ட பிறகு என்னிடம் பேசவும் மாட்டார்கள்.(43) புத்திரா, எப்போதும் குரோதத்துடன் புண்படுத்திப் பேசும் கைகேயியின் முகத்தை துர்க்கதியை அடைந்திருக்கும் என்னால் எவ்வாறு காண இயலும்?(44) இராகவா, உனக்கு ஜாதஸ்யம் செய்தது {ஏழு வயது முடிந்ததும் நேரும் இரண்டாம் பிறப்பான உபநயனஞ் செய்தது} முதல் தசசப்த வருஷங்களாக {பதினேழு ஆண்டுகளாக} என் துக்கங்கள் மறையும் என்ற நம்பிக்கையுடன் நான் காத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்[4].(45) 

[4] பி.எஸ்.கிருஷ்ணசுவாமி ஐயர் {தர்மாலயப்} பதிப்பில், "ஸ்ரீராம, நீ பிறந்தது முதல், இருபத்திநான்கு வருஷங்கள் என்னால் எப்படிப்பட்ட கஷ்டத்திற்கும் தடுபடாதிருத்தல் என்பதை எதிர்பாராதவளாய் கழிக்கப்பட்டன" என்றிருக்கிறது. நரசிம்மாசாரியர் பதிப்பில், "ராமா, நீ பிறந்தது முதற்கொண்டு இப்பொழுதைக்குப் பதினேழு ஸம்வத்ஸரங்களாக, உனக்கு யௌவராஜ்யம் வந்து என் துக்கம் தீர வேண்டுமென்று விரும்பிக் கொண்டு நாள்களைக் கடத்திக் கொண்டிருக்கின்றனன்" என்றிருக்கிறது. தாதாசாரியர் பதிப்பில், "நீ அவதாரஞ்செய்து ஏழு வருஷஞ்சென்றபின் எட்டாவதாகிய கர்ப்பவாசம் முதலொன்பதாவதாகிய பருவத்தில் உனக்கு உபநயனஞ்செய்யப்பட்டதன்றோ? அது உனக்கு இரண்டாவது பிறப்பாயிற்று; அதுமுதலாக இதுவரையில் பதினேழுவருடங்களாயின. ஆக உனக்கு இருபத்துமூன்று வயது சென்று, இருபத்துநான்காவது வயதன்றோ? இது இதுவரையும், நான் துக்கமெல்லாந்தீர்ந்து இன்பமடைவெனென்றே எண்ணி எண்ணிக் காலத்தைக் கழித்தேன்" என்றிருக்கிறது. பிபேக்திப்ராயின் பதிப்பில், "நீ பிறந்து பதினேழு வருடங்கள் கழிந்து விட்டன" என்றிருக்கிறது. ஹரிபிரசாத் சாஸ்திரியின் பதிப்பில், "புனித நூலை நீ பெற்று பதினேழு ஆண்டுகளாகின்றன. அப்போது முதல் உன் அபிஷேகத்தையும், அதன் மூலம் என் கவலைகள் விலகுவதையும் எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்கிறேன்" என்றிருக்கிறது. மன்மதநாததத்தரின் பதிப்பில், "உன் (இரண்டாம்) பிறப்பில் இருந்து பதினேழு வருடங்களை என் சோகம் தீரும் என்ற நம்பிக்கையுடன் கழித்திருக்கிறேன்" என்றிருக்கிறது. அதன் அடிக்குறிப்பில், "இங்கே காட்டிற்குச் செல்லும்போது இராமனின் வயதைச் சொல்வதில் உரையாசிரியர்கள் வேறுபடுகின்றனர். திருமணத்தின் போது ராமனின் வயது பதினாறு. சீதையை மணந்து கொண்டு, அபிஷேகம் முன்மொழியப்படுவது வரை பனிரெண்டு வருடங்கள் அவன் அவளோடு இன்புற்றிருந்தான். இஃது அப்போது அவனுக்கு இருபத்தேழு வயது எனக் கொள்ளச் செய்கிறது. இங்கே சொல்லப்படும் பதினேழு என்ற கூற்றை ஏற்றால், பத்து வருடங்கள் குறைகிறது. தச சப்தசா என்று சொல்லப்படுவதிலேயே மற்றொரு பத்து இருக்கிறது என்று கொண்டு சிலர் இருபத்தேழு என்ற வயதை ராமனுக்குக் கொடுக்கின்றனர். பின் வரும் சர்க்கங்களில் ராமனின் வயதை ராவணனிடம் சீதை சொல்லும்போது இருபத்தைந்து என்று சொல்கிறாள். ராமன் விஷ்வாமித்ரருடன் செல்லும்போது பதினாறு வயதுக்கும் குறைந்தவன். அதாவது பதினைந்தாகவும் இருக்கலாம், பனிரெண்டாகவும் இருக்கலாம். பனிரெண்டு வயதில் திருமணத்திற்குப் பிறகு ராமன் பனிரெண்டு வருடங்கள் வீட்டில் இன்புற்றிருந்தான் எனக் கொண்டால் அவனுக்கு இருபத்துநான்கு வயதாகிறது. ஏழு கடந்த எட்டாம் வயதில் உபநயனம் எனும் இரண்டாம் பிறப்பு நேர்ந்தால் இந்த தச சப்த என்ற உரை இருபத்து நான்கு என்ற வயதைச் சரியாகச் சுட்டுகிறது" என்றிருக்கிறது.

இராகவா, எனவே இவ்வாறு மூப்படைந்திருக்கும் நான், சகபத்னிகள் அவமதிக்கும் முடிவுறாத நீண்டகால சோகத்தை சகிக்க விரும்பவில்லை.(46) பரிதாபகரமான என்னால், பரிபூரண சசிபிரபையான {முழு நிலைவைப் போல ஒளிரும்} உன் முகத்தைக் காணாமல் இந்தப் பரிதபாத்திற்குரிய ஜீவிதத்தை எவ்வாறு கடத்த முடியும்?(47) உபவாஸங்கள், யோகங்கள், துக்கத்துடன் கூடிய பல்வேறு கடும் முயற்சிகளாலும் துர்க்கதியடைந்திருக்கும் என்னால் நீ வளர்க்கப்பட்டாய். {அவையனைத்தும்} வீணே.(48) மழைக்காலப் புது வெள்ளத்தால் பீடிக்கப்பட்டாலும் உடையாத மஹாநதியின் கரையைப் போலவே என் இதயமும் திடமாக இருக்கிறதே.(49) உண்மையில் எனக்கு மரணமில்லை போலும். யமனின் வசிப்பிடத்தில் எனக்கு இடமும் இல்லை. அதனால்தான் அழுது கொண்டிருக்கும் பெண்மானைக் கொண்டு செல்லும் சிங்கத்தைப் போல அந்தகன் இப்போதே என்னைக் கொண்டு போகாமல் இருக்கிறான்.(50) 

உண்மையில் இந்த துக்கத்தால் என் தேகம் துளைக்கப்படுகிறது. இருந்தாலும் என் இதயம் இரும்பாலானதைப் போல திடமாக இருக்கிறது. அதனால்தான் அது துண்டுகளாக நொறுங்கி புவியில் விழாமல் இருக்கிறது. எனக்கு அகால மரணமில்லை என்பது நிச்சயம்தான்.(51) என் விரதங்களும், தானங்களும், கட்டுப்பாடுகளும் வீணானது எனக்கு துக்கத்தைத் தருகிறது. உவர் நிலத்தில் விதைக்கபட்ட வித்தைப் போல சந்ததிக்காக நான் செய்த தபங்கள் வீணாகியிருக்கின்றன.(52) பெருந்துக்கத்தில் இருக்கும் ஒருவன் தன் விருப்பத்தின் பேரில் அகால மரணமடைய முடியுமென்றால், கன்றை இழந்த தேனுவை {பசுவைப்} போல நீயில்லாத நானும் இறந்தவர்களின் புகழ்மிக்க கதியை அடைந்திருப்பேன்[5].(53) மேலும் சந்திரனைப் போல ஒளிரும் முகத்தைக் கொண்டவனே, நீ இல்லாமல் நான் ஜீவிப்பதில் பயனில்லை. இரங்கத்தக்க பலமற்ற பசு கன்றுடன் செல்வதைப் போல நானும் உன்னுடனே வனத்திற்கு வருகிறேன்" {என்றாள் கௌசல்யை}.(54)

[5] அறம் எனக்கு இலையோ எனும் ஆவி நைந்து

இறவு அடுத்தது என் தெய்வதங்காள் எனும்

பிற உரைப்பது என் கன்று பிரிந்துழிக்

கறவை ஒப்பக் கரைந்து கலங்கினாள்

- கம்பராமாயணம் 1618ம் பாடல்

பொருள்: தர்மம் எனக்குத் துணையாக இல்லையோ என்பாள். தெய்வங்களே, என் ஆவி நைந்து இறக்கும்படி வந்ததென்ன என்பாள். அவளுக்கு வேறு உவமை சொல்வது என்ன பயன்? கன்றைப் பிரிந்த கறைவைப் பசுவைப் போல அவள் மனம் உருகிக் கலங்கினாள்.

அப்போது அவள், தன் மகன் துக்கத்தில் கட்டப்பட்டதைக் கண்டு பலவாறு அழுது புலம்பும் கின்னரியைப் போல மகத்தான வியசனத்தில் {பெருந்துன்பத்தில்} இருக்கும் ராகவனைப் பார்த்து சுகமற்றவளாகக் கோபத்துடன் அழுதாள்.(55)

---

அயோத்தியா காண்டம் சர்க்கம் – 020ல் உள்ள சுலோகங்கள் : 55

Previous |

Sanskrit |

English |

Next

தசரதன் மறுப்பு | பால காண்டம் சர்க்கம் - 20 (28)

Dasharatha's denial | Bala-Kanda-Sarga-20 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: ராமனை விஷ்வாமித்ரருடன் அனுப்ப மறுத்த தசரதன்; விஷ்வாமித்ரரின் கோபம்...

இராஜசார்தூலன் {மன்னர்களில் புலியான தசரதன்}, விஷ்வாமித்ரர் சொன்னதைக் கேட்டு ஒரு முஹூர்த்த காலம் உணர்வற்றவனாக இருந்து மீண்டும் உணர்வு மீண்டவனாக இதைச் சொன்னான்:(1) "தாமரைக் கண்களைக் கொண்ட என் ராமனுக்கு இன்னும் பதினாறு ஆண்டுகளாகவில்லை {பதினாறு வயதாகவில்லை}. அவனிடம் ராக்ஷசர்களுடன் போரிடும் திறனை நான் காணவில்லை[1].(2) பூரணமாக ஓர் அக்ஷௌஹிணிக்குப் பதியாகவும் {தலைவனாகவும்}, ஈஷ்வரனாகவும் நான் இருக்கிறேன். இதனால் {ஓர் அக்ஷௌஹிணி படையால்} சூழப்பட்டவனாகச் சென்று நானே அந்த நிஷாசரர்களுடன் {இரவுலாவிகளான ராக்ஷசர்களுடன்} யுத்தம் புரிவேன்[2].(3) என்னுடைய படைவீரர்களான இந்தச் சூரர்கள், துணிவுமிக்கவர்களாகவும், அஸ்திரங்களில் திறன் மிகுந்தவர்களாகவும், ராக்ஷசகணங்களுடனான யுத்தத்திற்குத் தகுந்தவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். ராமனை அழைத்துச் செல்லாதீர்.(4) நானே தனுஷ்பாணியாக {வில்லேந்தியவனாக உமது வேள்வியைப்} பாதுகாப்பேன். நான் பிராணனைத் தரித்திருக்கும் வரை போரின் முன்னணியில் நிஷாசரர்களுடன் {இரவுலாவிகளுடன்} போரிடுவேன்.(5) அந்த விரதச் சடங்குகளைத் தடையில்லாமல் பாதுகாக்க நானே வர விரும்புகிறேன். ராமனை அழைத்துச் செல்லாதீர்.(6)

[1] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "ஊனஷோடஷவர்ஷோ என்ற கூற்றைக் கொண்டு, ராமன் விஷ்வாமித்ர முனிவருடன் சென்ற வயதைத் தீர்மானிப்பதைக் குறித்த ஏராளமான உரைகள் இருக்கின்றன. ராமன் சீதையைத் திருமணம் செய்யும் காலம், அவன் நாடு கடத்தப்பட்டுக் காட்டுக்குச் செல்லும் காலம் முதலிய இடங்களில் இந்நேரத்தில் அவனது வயது பனிரெண்டு என்று குறிப்பிடப் படுகிறது. ஆரண்யகாண்டம் 38:6ல் "இந்த ராகவன் பனிரெண்டு வயதுக்கும் குறைவான பாலனாக அஸ்திரப் பயிற்சி இல்லாத போதே" என்று மாரீசன் சொல்வதாக அமைகிறது. ஒரு க்ஷத்திரியன் பதினாறு வயதாகும் வரை பாலனே என்பதால் அவன் போரிடத் தகுந்தவனல்ல. ஆனால் இங்கே ராமன் 16 வயதுக்கும் குறைந்தவனாகச் சொல்லப்படுகிறான். இருந்தும் போருக்காக அழைத்துச் செல்லப்பட இருக்கிறான்" என்றிருக்கிறது. அதையே தசரதன் இங்கே குறிப்பிடுகிறான். ஆரண்ய காண்டத்தில் மாரீசன் வேண்டுமென்றே ராவணனிடம் ராமனின் வயதைக் குறைத்துச் சொன்னான் என்ற வாதமும் இங்கே ஏற்புடையதாகவே தெரிகிறது. தமிழ் மொழிபெயர்ப்புகள் பலவற்றிலும் ராமன் விஷ்வாமித்ரருடன் சென்ற போது அவனுக்குப் பதினாறுக்கும் நான்கு குறைவான பனிரெண்டு வயது என்றிருக்கிறது.

[2] தேசிராஜு ஹனுமந்தராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "பழங்காலப் படைகளின் முதல் சிறு பிரிவு ஒரு பங்தி {பட்டி} ஆகும். அதில் ஒரு தேர், ஒரு யானை, மூன்று குதிரைகள், ஏழு காலாட்கள் இருப்பார்கள். அந்தப் பட்டிகளைப் பெருக்கினால் 21,870 தேர்களும், அதே எண்ணிக்கையிலான யானைகளும், 65,610 குதிரைகளும், 1,09,350 காலாட்களும் கொண்டது ஓர் அக்ஷௌஹிணியாகும்" என்றிருக்கிறது. மஹாபாரதம் ஆதிபர்வம் 2:19-26ல் அக்ஷௌஹிணிக்கான விரிவான விளக்கம் இருக்கிறது. 

அவன் பாலகன், வித்தை கற்று முடியாதவன், பலாபலம் {பலத்தையும், பலவீனத்தையும்} அறியாதவன், முக்கியமாக அஸ்திரபலம் இல்லாதவன், யுத்தத்தில் திறன் பெறாதவன். அவன் ராக்ஷசர்களுக்கு இணையாகமாட்டான், அதிலும் குறிப்பாக அவன் வஞ்சகப் போரை அறியமாட்டான்.(7,8அ) ராமனை விட்டுப் பிரிந்தால் ஒரு முஹூர்த்த காலம் கூட நான் ஜீவித்திருக்க மாட்டேன். முனிஷார்தூலரே {முனிவர்களில் புலியே}, ராமனை அழைத்துச் செல்லாதீர்.(8ஆ,9அ) நல்விரதங்களைக் கொண்ட பிராமணரே, ராகவனை நீர் அழைத்துச் செல்ல இச்சித்தால், நால்வகைத் துருப்புகளுடன் கூடிய என்னையும் அவனுடன் அழைத்துச் செல்வீராக[3].(9ஆ,10அ) கௌசிகரே, நான் பிறந்து அறுபதாயிரம் ஆண்டுகள் கழிந்த பிறகு, பெருந்துயருக்கிடையில் பிறந்த இந்த ராமனை நீர் அழைத்துச் செல்லாதீர்.(10ஆ,11அ) ஆத்மாவில் பிறந்த நான்கு மகன்களிடமும் கொண்ட என் அன்பு மூத்தவனிடம் அதிகமாக இருக்கிறது. நீர் தர்மத்தைப் பிரதானமாகக் கொண்டு, ராமனை அழைத்துச் செல்லாதீர்.(11ஆ,12அ)

[3] தேசிராஜு ஹனுமந்த ராவ் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "இங்கு சொல்லப்படும் சதுரங்க சேனையென்பது, தேர்ப்படை, யானைப்படை, குதிரைப்படை, காலாட்படை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியதாகும்" என்றிருக்கிறது.

முனிபுங்கவரே, அந்த ராக்ஷசர்களின் வீரியமென்ன? அவர்கள் யாருடைய புத்திரர்கள்? அவர்களின் அளவும், வடிவமும் என்ன? அவர்களை யார் பாதுகாக்கிறார்கள்?(12ஆ,13அ) பிராமணரே, வஞ்சகப் போர் புரியும் ராக்ஷசர்களை ராமனாலோ, என் படைகளாலோ, என்னாலோ எவ்வாறு எதிர்க்க இயலும்?(13ஆ,14அ) பகவானே, வீரத்துடன் துஷ்ட இயல்பையும் கொண்ட ராக்ஷசர்களுடன் போரிடும்போது அவர்களை நான் எவ்வாறு எதிர்க்க வேண்டும் என்பது குறித்த அனைத்தையும் எனக்குச் சொல்வீராக" என்ற {தசரதனின்} வசனத்தைக் கேட்டவர் {கேட்ட விஷ்வாமித்ரர்},(14ஆ,15) "பௌலஸ்திய குலத்தில் பிறந்தவனும், ராவணன் என்ற பெயரைக் கொண்டவனுமான ராக்ஷசன், மஹாபலவானாகவும், மஹாவீரியவானாகவும் இருக்கிறான். பல ராக்ஷசர்களால் சூழப்பட்ட அவன், பிரம்மன் கொடுத்த வரத்தால் மூவுலகங்களையும் பாடாய் படுத்திவருகிறான்.(16,17அ) மஹாராஜா, அந்த ராக்ஷசாதிபதி {ராவணன்}, சாக்ஷாத் வைஷ்ரவணனின் {குபேரனின்} தம்பி என்றும், விஷ்ரவஸ் முனியின் மகனென்றும் கேள்விப்படுகிறோம்.(17ஆ,18அ) அந்த மஹாபலவான் தானே வந்து யஜ்ஞங்களுக்குத் தடையேற்படுத்துவதில்லை. அவனால் தூண்டப்பட்டவர்களும், மஹாபலசாலிகளுமான மாரீசன், ஸுபாஹு என்ற ராக்ஷசர்கள் இருவர் யஜ்ஞத்திற்குத் தடையேற்படுத்துகிறார்கள்" {என்றார் விஷ்வாமித்ரர்}.(18ஆ,19)

அந்த முனி {விஷ்வாமித்ரர்} இவ்வாறு சொன்னதும், ராஜா {தசரதன்} அந்த முனியிடம், "போரில் அந்த துராத்மாவை {ராவணனை} எதிர்க்க உண்மையில் நான் சக்தனல்லன்.(20) தர்மத்தை அறிந்தவரும், எங்கள் குருவும், தேவனுமான நீர் என் புத்திரனுக்கும், அற்ப பாக்கியம் கொண்ட எனக்கும் நன்மையைச் செய்வீராக.(21) தேவர்கள், தானவர்கள், கந்தர்வர்கள், யக்ஷர்கள், படகர்கள் {பறவைகள்}, பன்னகர்கள் {நாகர்கள்} ஆகியோரும் கூட, போரில் ராவணனை எதிர்க்கும் சக்தி கொண்டவர்களல்ல எனும்போது மானிடர்களைக் குறித்துச் சொல்வதற்கென்ன இருக்கிறது?(22) அந்த ராவணன் போரில் வீரியவான்களின் வீரத்தை அழித்துவிடுவான். முனி சிரேஷ்டரே, என் மொத்த படையுடனோ, என் மகன்கள் அனைவருடனோ, அவனது படைகளையோ, அவனையோ நான் எதிர்க்கவல்லவனல்லன்.(23,24அ) 

பிராமணரே, அமரனைப் போன்றவனும், போர்களில் அனுபவமில்லாதவனும், பாலனும், புத்ரகனுமான {புத் எனும் நரகில் இருந்து தந்தையைக் காக்கும் மகனுமான} என் தனயனை நான் அனுப்ப மாட்டேன்.(24ஆ,25அ) மேலும், உமது யஜ்ஞத்திற்குத் தடையேற்படுத்தும் இருவரும் {மாரீசனும், ஸுபாஹுவும்}, சுந்த உபசுந்தர்களின் {சுந்தன், உபசுந்தன் என்ற அசுரர்களின்} சுதன்களாவர். அவர்கள், யுத்தத்தில் காலனைப் போன்றவர்களாவர். நான் என் புத்திரனை அனுப்ப மாட்டேன்.(25ஆ,26அ) வீரியவான்களான மாரீசனும், ஸுபாஹுவும் நல்ல பயிற்சியை உடையவர்கள். நான் என் நட்புப் படைகளுடன் சேர்ந்தாலும் அவ்விருவரில் ஒருவரை மட்டும் எதிர்த்து செல்வேன். அல்லது {என் இயலாமையின் காரணமாக} என் பந்துக்களுடன் {உறவினர்களுடன்} உம்மை வேண்டி நிற்பேன்" {என்றான்.}(26ஆ,27)

இவ்வாறு அந்த நரபதி {தசரதன்} பொருத்தமில்லாமல் பேசியதும், துவிஜேந்திரரான அந்தக் குசிக சுதன் {குசிகனின் மகனான விஷ்வாமித்ரர்}, பெருங்கோபத்தில் மூழ்கினார். அந்த மஹரிஷி, நெய்யில் நனைத்த ஹோமத்தின் அக்னியைப் போலக் கொழுந்து விட்டெரிந்தார்.(28)

---

பாலகாண்டம் சர்க்கம் –20ல் உள்ள சுலோகங்கள்: 28

Previous |

Sanskrit |

English |

Next