நான் அமர்ந்திருந்த இருக்கையின் வலப்பக்க சாளரமருகில், திண்டிவனத்தைச் சேர்ந்தவரும், ஓய்வுபெற்ற கிராம நிர்வாக அலுவலரும் (VAO), சிற்றிதழ் ஆசிரியருமான திரு.ஏ.சீனிவாசன் அவர்களும், எதிர் இருக்கையின் வலப்பக்க சாளரமருகில் அரசூரைச் சேர்ந்த அர்ச்சகர் திரு.ஆசைத்தம்பி அவர்களும் அமர்ந்திருந்தனர். எனக்கு நேரெதிரே ஒரு பெரியவர் அமர்ந்திருந்தார். எதிர் இருக்கையின் இடப்பக்கம் காலியாக இருந்தது. பெட்டியின் நடைபாதையைத் தாண்டிய எதிர் இருக்கையில், பல்வேறு வணிக நிறுவனங்களில் பணியாற்றியும், தனியாக வணிக நிறுவனம் நடத்தியும் ஓய்வுபெற்ற திரு.குணசேகர் அமர்ந்திருந்தார். அவருக்கு எதிரே ஐஐடியைச் சேர்ந்த திரு.செல்வா அமர்ந்திருந்தார். இவர்கள் ஒவ்வொருவரும் அவரவர் வழிகளில் பேராளுமைகளாகத் திகழ்ந்தனர். அந்நேரத்தில் எங்கள் கேபினில் இரண்டு இருக்கைகள் காலியாக இருப்பதாகத் தெரிந்தது. செல்வாவின் அருகில் வந்தமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருந்த தூத்துக்குடியைச் சேர்ந்த மருத்துவ மாணவர் ஆறுமுகம் என் இடப்பக்க இருக்கைக்கு உரியவர் என்பது பின்னர் தெரிந்தது. இரண்டு ஒன்றாகிவிட்டது. "ஒருவேளை அந்த இருக்கைக்குரிய நபரும் வேறு இடத்தில் இருக்கலாம்; பின்னர் வந்து சேர்ந்து கொள்ளலாம்" என்று தோன்றியது.
