பின்வாங்கிய ராவணனின் தேர் | யுத்த காண்டம் சர்க்கம்

The retreat of Ravana's chariot | Yuddha-Kanda-Sarga-103 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: சீதையை அபகரித்ததற்கு ராவணனை நிந்தித்த ராமன்; கணைமழையால் குழப்பமடைந்த ராவணன்; போர்க்களத்தில் இருந்து ராவணனைக் கொண்டு சென்ற சாரதி...

சமரசிலாகியான {போரைப் போற்றுகிறவனான} அந்த ராவணன், குரோதத்துடன் கூடிய காகுத்ஸ்தனால் அதிகம் துன்புறுத்தப்பட்டபோது, மஹாகுரோதமடைந்தான்.(1) ஒளிரும் நயனங்களுடன் {கண்களுடன்} கூடிய அந்த வீரியவான் {ராவணன்}, சீற்றத்துடன் சாபத்தை {வில்லை} உயர்த்தி, பெரும்போரில் ராகவனைத் தாக்கினான்.{2} அந்த ராவணன், அம்பரத்தின் மேகத்தால் {வானத்தின் மேகத்தால் நிறைக்கப்படும்} ஒரு தடாகத்தைப் போல, ஆயிரக்கணக்கான பாணத் தாரைகளால் ராமனை மறைத்தான்.(2,3) போரில் தனுவில் இருந்து ஏவப்பட்ட சரஜாலங்களால் மறைக்கப்பட்ட காகுத்ஸ்தன் {ராமன்}, அசைக்கப்பட முடியாத மஹாகிரியை {பெரும் மலையைப்} போல கலங்காதிருந்தான்.(4) சமரில் நின்ற அந்த வீரியவான், சூரியனின் கதிர்களைப் போன்ற சரஜாலங்களைத் தன் சரங்களால் தடுத்தபடியே அவற்றைப் பொறுத்துக் கொண்டான்.(5)

அப்போது, சீக்கிரஹஸ்தனான நிசாசரன் {வேகமான கைகளைக் கொண்ட இரவுலாவியான ராவணன்}, அந்த மஹாத்மாவின் மார்பில் ஆயிரக்கணக்கான சரங்களால் தாக்கினான்.(6) சமரில் சோணிதத்தால் நனைந்த லக்ஷ்மணாக்ரஜன் {லக்ஷ்மணனின் அண்ணனான ராமன்}, அரண்யத்தில் முற்றாக மலர்ந்திருக்கும் கிம்சுக {ஆச்சா} மரத்தைப் போலத் தெரிந்தான்.(7) மஹாதேஜஸ்வியான அந்தக் காகுத்ஸ்தன் {ராமன்}, சரங்களின் தாக்கத்தால் கோபமடைந்து, யுகாந்த ஆதித்யனின் தேஜஸ்ஸுடன் கூடிய சாயகங்களை {யுகத்தின் முடிவில் தோன்றும் ஆதித்யனின் ஒளியுடன் கூடிய கணைகளை} எடுத்தான்.(8) அப்போது, பெரும் கோபமடைந்த அந்த ராமராவணர்கள் இருவராலும், சராந்தகாரத்தால் {சரங்கள் உண்டாக்கிய இருளால்} சமரில் அன்யோன்யம் பார்த்துக் கொள்ள முடியவில்லை.(9)

அப்போது, தசரதாத்மஜனும், வீரனுமான ராமன், குரோதத்தால் நிறைந்து, சிரித்துக் கொண்டே ராவணனிடம் {பின்வரும்} கடுஞ்சொற்களைச் சொன்னான்:(10) "இராக்ஷசாதமா {ராக்ஷசர்களில் இழிந்தவனே}, வசமற்றவளும் {ஆதரவற்றவளும்}, அறியாதவளுமான என் பாரியை {மனைவி சீதை}, உன்னால் அபகரிக்கப்பட்டாள். எனவே, நீ வீரியவானில்லை.(11) என்னைப் பிரிந்து, தீனமாக மஹாவனத்தில் இருந்த வைதேஹியை பலவந்தமாக அபகரித்துவிட்டு, "நான் சூரன்" என்று நினைத்துக் கொள்கிறாய்.(12) பரதாரம் தீண்டும் {பிறன்மனை விழையும்} சூரனே[1], நாதனற்ற ஸ்திரீயிடம் காபுருஷ கர்மத்தைச் செய்துவிட்டு {தலைவன் / கணவன் அற்ற பெண்ணிடம் ஆண்மையற்ற செயலைச் செய்துவிட்டு}, "நான் சூரன்" என்று நினைத்துக் கொள்கிறாய்.(13) வெட்கமற்றவனே, மரியாதை கெட்டவனே, நிலையற்ற நடத்தை கொண்டவனே, செருக்கால் மிருத்யுவை {வீண் கர்வத்தால் சீதையின் வடிவிலான மரணத்தை} ஏற்றுக் கொண்டு, "நான் சூரன்" என்று நினைத்துக் கொள்கிறாய்.(14)

[1] விவேக்தேவ்ராய் பதிப்பில், "பகடியாகச் சொல்லப்பட்டது" என்றிருக்கிறது.

பலம் நிறைந்தவனும், சூரனும், தனதனின் பிராதாவுமான {குபேரனுடன் பிறந்தவனுமான} உன்னால், புகழத்தக்க, சிலாகிக்க {போற்றத்} தகுந்த மஹத்தான கர்மம் செய்யப்பட்டது.(15) செருக்கால் விளைந்ததும், இழிந்ததும், நன்மைக்கு இடமில்லாததுமான[2] அந்தக் கர்மத்திற்கான {சீதையைக் கடத்திய அந்தச் செயலுக்கான} மஹத்தான பலனை இதோ நீ அறுவடை செய்யப் போகிறாய்.(16) துர்மதி கொண்டவனே, சௌரவதனை {கள்வனைப்} போல சீதையை இழுத்துச் சென்று, வெட்கமில்லாமல், "நான் சூரன்" என்று உன்னை நீ நினைத்துக் கொள்கிறாய்.(17) என் முன்னிலையில் சீதை உன்னால் பலவந்தமாகத் தாக்கப்பட்டிருந்தால், அப்போது என் சாயகங்களால் கொல்லப்பட்ட நீ, உன் பிராதா கரனை பார்த்திருப்பாய்.(18)

[2] மன்மதநாததத்தர் பதிப்பின் அடிக்குறிப்பில், "இராமானுஜர், "இம்மையிலும், மறுமையிலும் {நன்மைக்கு இடமில்லாத} என்று குறிப்பிடுகிறார்" என்றிருக்கிறது.

துஷ்டாத்மாவே, அதிஷ்டவசமாக என் பார்வை வரம்பிற்குள் வந்திருக்கிறாய். கூரிய சாயகங்களால் {கணைகளால்} இதோ உன்னை யமசாதனத்திற்கு {யமலோகத்திற்கு} அனுப்பப் போகிறேன்.(19) இதோ என் சரங்களால் துண்டிக்கப்பட்டு, ஜொலிக்கும் குண்டலங்களுடன் ரணப்புழுதியில் கிடக்கும் உன் சிரத்தை கிரவ்யாதங்கள் {போர்க்களப் புழுதியில் கிடக்கும் உன் தலையை ஊனுண்ணும் விலங்குகள்} இழுத்துச் செல்லப் போகின்றன.(20) இராவணா, தரையில் வீழ்த்தப்பட்ட உன் மார்பில், கழுகுகள் அமர்ந்து, பாணசல்லியங்களில் இருந்து உதிக்கும் {கணைகளால் ஏற்பட்ட காயங்களில் இருந்து வழியும்} உதிரத்தைத் தாகத்துடன் பருகட்டும்.(21) கருத்மந்தனால் உரகங்களைப் போல {கருடனால் இழுத்துச் செல்லப்படும் பாம்புகளைப் போல}, இதோ என் பாணங்களால் துளைக்கப்பட்டு, உயிரிழந்து கிடக்கும் உன் அந்திரங்களை {குடல்களை / நரம்புகளைப்} பறவைகள் இழுத்துச் செல்லட்டும்" {என்றான் ராமன்}.(22)

சத்ருக்களை அழிப்பவனும், வீரனுமான ராமன், இவ்வாறு சொல்லிவிட்டு, சமீபத்தில் இருந்த ராக்ஷசேந்திரன் மீது சரவர்ஷத்தை {கணை மழையைப்} பொழிந்தான்.(23) சத்ருவைக் கொல்ல விரும்பிய ராமன், போரில் தன் வீரியம், பலம், உற்சாகம் ஆகியவற்றையும், அஸ்திர பலத்தையும் இரட்டிப்பாக்கிக் கொண்டான்.(24) விதிதாத்மனுக்கு {அனைத்தையும் அறிந்த அறிவாளியான ராமனுக்கு} சர்வ அஸ்திரங்களும் {மனத்தில்} தோன்றின. அந்த மஹாதேஜஸ்வி, உற்சாகத்தால் பெரும் சீக்கிரஹஸ்தனானான் {மிக விரைந்த கைவேகம் கொண்டவனானான்}.(25) இராக்ஷசாந்தகம் செய்தவனான {ராக்ஷசர்களை அழித்தவனான} அந்த ராமன், இந்த சுபமான சின்னங்களை அறிந்து {நல்லறிகுறிகளான இவற்றை அடையாளம் கண்டு}, மேலும் ராவணனை வேதனையடையச் செய்தான்.(26) ஹரீக்களின் {குரங்குகளின்} கற்குவியல்களாலும், ராகவனின் சரவர்ஷத்தாலும் {கணை மழையாலும்} தாக்கப்பட்ட தசக்ரீவன் {பத்துக் கழுத்துகளைக் கொண்ட ராவணன்} ஹிருதயத் தடுமாற்றத்தை உணர்ந்தான்.(27) அதேபோல அவன் {ராவணன்}, சஸ்திரம் எடுக்க ஆரம்பிக்காமல், சராசனத்தையும் {வில்லையும்} வளைக்காமல், கலங்கிய அந்தராத்மாவுடன் அவனது {ராமனின்} வீரியத்தை எதிர்த்தானில்லை.(28) மிருத்யு {மரணமடையும்} காலம் நெருங்கியதால், அவனால் விரைவாக ஏவப்பட்ட சரங்களும், விதவிதமான சஸ்திரங்களும் ரணத்தில் பயனேதும் அளிக்கவில்லை[3].(29)

[3] ஒக்க நின்று எதிர் அமர் உடற்றும் காலையில்
முக்கணான் தட வரை எடுத்த மொய்ம்பற்கு
நெக்கன விஞ்சைகள் நிலையின் தீர்ந்தன
மிக்கன இராமற்கு வலியும் வீரமும்

- கம்ப ராமாயணம் 9849ம் பாடல், யுத்த காண்டம், இராவணன் வதைப் படலம்

பொருள்: சரிசமமாக நின்று எதிர்த்துப் போர்புரியும்போது, முக்கண்ணனின் மலையை {சிவனின் கயிலை மலையை} தூக்கிய வலிமையான தோளுடையவனுக்கு {ராவணனுக்கு} அவன் கற்று வைத்த மாய வித்தைகள் நெகிழ்ந்தன {நினைவுக்கு வராதிருந்தன}, அவற்றின் {தெய்வத்} தன்மைகள் அகன்றன. இராமனுக்கோ வல்லமையும் வீரமும் அதிகமாகின. {இராமனுக்கு அஸ்திரங்கள் அனைத்தும் நினைவுக்கு வந்தன. இராவணனுக்கோ எதுவும் நினைவுக்கு வரவில்லை}.

அவனது ரதத்தைச் செலுத்திய சூதன் {தேரோட்டி}, அவனது {ராவணனின்} அந்த அவஸ்தையைக் கண்டு, குழப்பமடையாமல், யுத்தகளத்தில் அவனது ரதத்தை மெதுவாகச் செலுத்தினான்.(30) பிறகு, வீரியம் தொலைந்து விழுந்த மஹீபதியைக் கண்ட அந்த சாரதி, மேகம் போல் ஸ்வனம் எழுப்பும் அவனது பயங்கர ரதத்தைத் திருப்பி, பீதியுடன் போர்க்களத்தில் இருந்து அப்புறங்கொண்டு சென்றான்.(31)