வஜ்ரதம்ஷ்டிரன் | யுத்த காண்டம் சர்க்கம்

Vajradamshtra | Yuddha-Kanda-Sarga-053 | Ramayana in Tamil

பகுதியின் சுருக்கம்: போருக்கு வஜ்ரதம்ஷ்டிரனை அனுப்பிய ராவணன்; வானரர்களுக்கும் ராக்ஷசர்களுக்கும் இடையில் நடந்த கடும்போர்...

இராக்ஷசேஷ்வரன் ராவணன், தூம்ராக்ஷன் ஹதம் செய்யப்பட்டதை {கொல்லப்பட்டதைக்} கேட்டு உரகத்தை {பாம்பைப்} போலப் பெருமூச்சு விட்டு மஹா குரோதத்தில் ஆழ்ந்தான்.{1} தீர்க்கமாகவும், உஷ்ணமாகவும் பெருமூச்சுவிட்டுக் குரோதத்தில் மதிமயங்கிய அவன் {ராவணன்}, குரூரனும், மஹாபலவானுமான வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன்[1] என்ற ராக்ஷசனிடம் {பின்வருமாறு} பேசினான்:(1,2) “வீரா, ராக்ஷசர்களால் சூழப்பட்டவனாக நீ புறப்பட்டுச் செல்வாயாக. சென்று, வானரர்களுடன் சேர்த்து தாசரதியான ராமனையும், சுக்ரீவனையும் கொல்வாயாக” {என்றான் ராவணன்}.(3)

[1] கம்பராமாயணத்தில், இந்த வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன், “வச்சிரத்து எயிற்றவன்” என்று குறிப்பிடப்படுகிறான். வால்மீகியில் வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன் அங்கதனால் கொல்லப்படுகிறான். கம்பனில் வச்சிரத்து எயிற்றவன் ஹனுமானால் கொல்லப்படுகிறான். கம்பனில் புகைநிறக் கண்ணன் {தூம்ராக்ஷன்} ஹனுமானால் கொல்லப்பட்ட பிறகு, மாபக்கன் என்ற ராக்ஷசனை அங்கதன் கொல்கிறான்.

“அப்படியே ஆகட்டும்” என்று ராக்ஷசேஷ்வரனிடம் சொன்ன அந்த மாயாவி {வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன்}, பரிவாரத்தைச் சேர்ந்த ஏராளமானோரால் சூழப்பட்டவனாகப் புறப்பட்டுச் சென்றான்[2].{4} நாகங்கள், அஷ்வங்கள் {யானைகள், குதிரைகள், கோவேறு} கழுதைகள், ஒட்டகங்கள், பதாகைகள், துவஜங்களுடன் கூடிய ரதங்கள் ஆகியவற்றால் சூழப்பெற்று ஒளிர்பவனாக அவன் இருந்தான்.(4,5) அப்படியே, விசித்திரமான கேயூரங்கள், மகுடம் ஆகியவற்றால் அலங்கரிக்கப்பட்டவனாகவும், கவசந்தரித்து, தனுசை ஏந்தியவனாகவும் புறப்பட்டுச் சென்றான்.(6) சம்முபதியான அவன் {படைத்தலைவனான வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன்}, பதாகைகளால் அலங்கரிக்கப்பட்டதும், தப்த காஞ்சனத்தால் {புடம்போட்ட பொன்னால்} ஜொலிப்பதுமான ரதத்தை பிரதக்ஷிணம் செய்து {வலம் வந்து} அதில் ஏறினான்.(7)

[2] யுத்தகாண்டத் தொடக்கத்தில், 8ம் சர்க்கத்தில், ராவணனிடம் உறுதிமொழியேற்று வஜ்ரதம்ஷ்டிரன் பேசும் பேச்சு 10 முதல் 18ம் சுலோகம் வரை நீள்கிறது.

யஷ்டிகள் {தடிகள்}, சித்திரமான தோமரங்கள், சூலங்கள், முசலங்கள், பிண்டிபாலங்கள், பாசங்கள், சக்திகள்,{8} பட்டிசங்கள், கட்கங்கள் {வாள்கள்}, சக்திகள், கதைகள், கூரிய பரசுகள், ஆகிய விதவிதமான சஸ்திரங்களுடன் காலாட்படையினர் அணிவகுத்துச் சென்றனர்.(8,9) விசித்திரமான ஆடைகளை அணிந்து ஒளிர்பவர்களும், மதங்கொண்ட கஜங்களில் இருக்கும் சூரர்களுமான சர்வ ராக்ஷச புங்கவர்களும், அசையும் பர்வதங்களைப் போல அணிவகுத்துச் சென்றனர்.(10) யுத்தகுசலர்களான {போரில் தேர்ந்தவர்களான} அவர்களும், தோமரங்கள், அங்குசங்கள் ஆகியவற்றைக் கைகளில் ஏந்தியவர்களும், மஹாபலவான்களுக்குரிய லக்ஷணங்கள் பொருந்திய வேறு சிலரும் {அவ்வாறே யானைகளில்} ஏறினர்.(11)

அப்படிப் புறப்பட்டுச் சென்ற அந்த சர்வ ராக்ஷச பலமும் {படையும்}, மழைக்காலத்தில் மின்னலுடன் நாதம் செய்யும் மேகத்தைப் போல சோபித்தபடியே,{12} யூதபன் {குழுத் தலைவன்} அங்கதன் எங்கிருந்தானோ, அந்த தக்ஷிண துவாரத்தில் {தென்வாயிலில்} வெளிப்பட்டது.(12,13அ) அவர்கள் அப்படி வெளிப்பட்ட போது, அசுபங்கள் {தீய சகுனங்கள்} தோன்றின.{13ஆ} அப்போது, மேகமற்ற ஆகாசத்திலிருந்து தீவிரமான உல்முகங்கள் {விண்கற்கள்} விழுந்தன. கோரமான நரிகள், பாவக ஜுவாலைகளை {நெருப்புச் சுடர்களைக்} கக்கியபடியே பயங்கரமாக ஊளையிட்டன.(13ஆ,14) பிறகு, கோரமான மிருகங்கள், ராக்ஷசப் போர்வீரர்களின் மரணத்தை முன்னறிவித்தன. {அவ்வாறே} புறப்பட்டுச் சென்ற போர்வீரர்களும் அச்சமடைந்து கால் இடறி விழுந்தனர்.(15)

மஹாபலவானும், தேஜஸ்வியுமான வஜ்ரதம்ஷ்டிரன் இந்த உத்பாதங்களை {அபசகுனங்களைக்} கண்டு, தைரியத்தை நம்பி ரண உற்சாகத்துடன் {போரிடும் ஆவலுடன்} புறப்பட்டுச் சென்றான்.(16) வெற்றியை விரும்புகிறவர்களான வானரர்கள், அவர்கள் {ராக்ஷசர்கள்} புறப்பட்டு வருவதைக் கண்டு, பத்துத் திசைகளையும் தங்கள் மஹாநாதத்தால் நிறைத்தனர்.(17) பிறகு, அன்யோன்யம் வதம் செய்ய {ஒருவரையொருவர் கொல்ல} விரும்பும் ஹரிக்களுக்கும் {குரங்குகளுக்கும்}, கோரர்களும், பயங்கர ரூபம் கொண்டவர்களுமான அந்த ராக்ஷசர்களுக்கும் இடையில் பயங்கரமான போர் மூண்டது.(18) மஹா உற்சாகத்துடன் புறப்பட்டு வந்த அவர்கள், தேகங்களும், சிரங்களும் வெட்டப்பட்டு, சர்வாங்கங்களும் உதிரத்தால் நனைந்தவர்களாக தரணீதலத்தில் {தரையில்} விழுந்தனர்.(19) சமரில் புறமுதுகிடாத சில சூரர்கள், பரிகங்களைக் கையில் ஏந்திக் கொண்டு அன்யோன்யம் {ஒருவரையொருவர்} அணுகி விதவிதமான சஸ்திரங்களை ஏவினர்.(20)

அங்கே மரங்கள், பாறைகள், சஸ்திரங்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு கோரமாக ஹிருதயங்களைப் பிளக்கும் உரத்த ஒலி போர்க்களத்தில் கேட்டது.(21) அங்கே வெளிப்பட்ட ரதங்களின் நேமிஸ்வனம் {சக்கரவொலி}, தனுசின் {வில்லின்} ஒலி கேட்டது. சங்கு, பேரிகை, மிருதங்கங்களின் ஆரவார ஸ்வனமும் கேட்டது.(22,23அ) சிலர் அஸ்திரங்களைக் கைவிட்டு, கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு போர் செய்யாதிருந்தனர்.{23ஆ} உள்ளங்கைகள், சரணங்கள் {கால்கள்}, முஷ்டிகள் {கைமுட்டிகள்}, மரங்கள், முழங்கால்கள் {கால்முட்டிகள்} ஆகியவற்றைக் கொண்டு வானரர்களால் ஹதம் செய்யப்பட்ட {கொல்லப்பட்ட} சில ராக்ஷசர்களின் சிதைந்த தேகங்கள் பாறைகளால் நசுக்கப்பட்டன.(23ஆ-25அ)

உலக சம்ஹாரத்தின் போது பாச ஹஸ்தனான அந்தகனை {பிரளய காலத்தில் கையில் பாசக்கயிற்றைக் கொண்ட யமனைப்} போல வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரன், ரணத்தில் {போரில்} தன் பாணங்களால் ஹரிக்களை {குரங்குகளை} அச்சுறுத்தியபடியே திரிந்தான்.(25ஆ,26அ) நானாவித அஸ்திரங்களைக் கொண்டவர்களும், அஸ்திரவித்துகளும், பலவான்களுமான ராக்ஷசர்கள், குரோதத்தில் மூர்ச்சித்தவர்களாக ரணத்தில் {போரில்} வானர சைனியத்தை எதிர்த்துச் சென்றனர்.(26ஆ,27அ)

அதைக் கண்ட வாலிசுதன் {வாலி மைந்தன் அங்கதன்}, சம்வர்த்தக அனலனை {பிரளய கால அக்னியைப்} போல இரு மடங்கு குரோதத்துடன், ரணத்தில் {போரில்} அந்த ராக்ஷசர்கள் அனைவரையும் கொன்றான்.(27ஆ,28அ) குரோதத்தால் கண்கள் சிவந்தவனும், வீரியவானுமான அங்கதன், ஒரு விருக்ஷத்தைப் பிடுங்கி, இழிந்த மிருகங்களை {கொல்லும்} சிம்ஹம் போல, ராக்ஷச கணத்தைச் சேர்ந்த அவர்கள் அனைவரையும், சக்ரனுக்குத் துல்லியமான பராக்கிரமத்துடன் கோரமாகக் கொன்றான்.(28ஆ,29) பீம விக்கிரமர்களான ராக்ஷசர்கள், அங்கே அங்கதனால் தாக்கப்பட்டு, சிதைந்த சிரசுகளுடன் {தலைகளுடன்}, வெட்டப்பட்ட மரங்களைப் போல விழுந்தனர்[3].(30)

[3] மாபக்கனும் அங்கதனும் மலைவார்
தீபத்தின் எரிந்து எழு செங் கணினார்
கோபத்தினர் கொல்ல நினைந்து அடர்வார்
தூபத்தின் உயிர்ப்பர் தொடர்ந்தனரால்

- கம்பராமாயணம் 7374ம் பாடல், யுத்த காண்டம், படைத் தலைவர் வதைப் படலம்

பொருள்: போரிடுபவர்களான மாபக்கனும் {வஜ்ரதம்ஷ்ட்ரனும்}, அங்கதனும் விளக்கைப் போல் எரிந்து எழும் சிவந்த கண்களையும், சினத்தையும், தூபத்தைப் போல் புகை வெளிப்படும் பெருமூச்சினையும் உடையவர்களாக ஒருவரையொருவர் கொல்ல நினைத்து {எதிரிகளை} அழித்துக் கொல்வதைத் தொடர்ந்தனர்.

அப்போது ரதங்கள், சித்திரமான துவஜங்கள் {கொடிமரங்கள்}, அஷ்வங்கள் {குதிரைகள்}, உதிரத்தில் நனைந்த ஹரிராக்ஷசர்களின் சரீரங்கள் {ரத்தத்தில் நனைந்த குரங்குகள், ராக்ஷசர்களின் உடல்கள்} ஆகியவற்றுடன் பூமியானது பயங்கரமாகத் தெரிந்தது.(31) இரணத்தில் {போர்க்களத்தில்} பூமியானது, ஹாரங்கள், கேயூரங்கள் {கைவளைகள்}, வஸ்திரங்கள், சத்ரங்கள் {குடைகள்} ஆகியவற்றுடன் சரத்கால நிசியை {கூதிர்கால இரவைப்} போல அலங்கரிக்கப்பட்டது.(32) பவனனின் {வாயுவின்} வேகத்தால் மேகம் எப்படியோ, அப்படியே அங்கே அந்த மஹத்தான ராக்ஷச பலம் {படை} அங்கதனின் வேகத்தால் நடுக்கம் அடைந்தது.(33)